Time flies when you’re having fun! Dat gezegde geldt zeker voor Wharton. De hele beleving is intens. Ik kan me de eerste dag dat ik er binnenstapte nog herinneren als de dag van gisteren. Inmiddels is Term 2 al ten einde (we zijn inmiddels al iets verder, maar ik loop een beetje achter aangezien ik eerst het verhaal over de Duitse wijnen nog wilde vertellen).
Term 2 was vrij intensief. Zo hadden we onder meer een management en leadership class. Beetje vaag aangezien de professor iemand was die graag bergen beklimt en dan bedoel ik bergen zoals de Mount Everest en de K2. Heel veel van zijn voorbeelden waren gerelateerd aan bergbeklimming.
De gedachte hierachter is dat bij bergbeklimming iedere fout fataal kan zijn. In de meeste bedrijven kan het management een of enkele minder goede beslissingen nemen zonder dat dat het einde van het bedrijf betekent. Tijdens bergbeklimmingen is dat echter niet het geval. Dus je moet verder vooruit leren denken, voldoende tijd besteden aan het uit- en doordenken van “plan B” en “plan C” in het geval “plan A” niet werkt. Er wordt je ook geleerd voldoende veiligheidsmarge in te bouwen. Het nadeel van dit soort tentamens is dat het altijd essays zijn die je moet schrijven en als gevolg daarvan er een groot element van subjectiviteit in de beoordeling zit. Dit in vergelijking met wiskunde of multiple choice waar maar 1 antwoord goed is en de rest fout.
Verder was er een management accounting class. Erg leuk en tot het laatste college goed te volgen. In dat college ging de professor als een sneltrein door een stuk lesstof heen en dat was toch een stukje lastiger te behappen dan ik dacht. Dat is ook meteen wat ik tegen accounting heb. Je voert 33 verschillende berekeningen uit om resultaten op 5 verschillende manieren te berekenen. Dit is dan performance measurement, maar uiteidelijk pikt men toch die waarde die het beste uitkomt en niet degene die eigenlijk gebruikt zou moeten worden en wat performance measurement en bonussen van individuen betreft, komt het toch meer aan op het feit of je baas je wel mag of niet. Dus leuk om gezien te hebben maar redelijk omslachtig. Je kunt er een groep accountants goed mee aan het werk houden, maar de toegevoegde waarde in mijn optiek is vrij beperkt.
Dan was er macro-economie. De professor hier had het boek geschreven samen met de Ben Bernanke. Ben Bernanke is het hoofd van de US FED vergelijkbaar met de Nederlandse Centrale Bank. Blijkbaar zijn de 2 heren ook goed bevriend. De stof was vrij (misschien iets te) US getint, maar zeker erg interessant. Grappig was wel dat de professor met een grote boog om alle politiek getinte vragen heen ging. Zo waren er bij voorbeeld vragen of wat de EU zou moeten doen om de EUR crisis op te lossen, wat te doen inzake de US fiscal cliff (begrotingstekort) en of er een QE 3 (Quantitive Easing oftewel interventie in de economie door de overheid waarbij de overheid veel geld in de economie pompt) moest komen of niet. De US heeft namelijk in het verleden al een QE 1 en een QE 2 gehad, waarvan het effect betwist wordt.
Verder was er een Operations class. Daar leerden we modelletjes bouwen in excel met input variabelen en wiskundige vergelijkingen. Excel heeft dan additionele functies zoals “Solver” en “Crystal Ball”. Een simpel voorbeeld hiervan is je opent een sandwich kraam en je verkoopt slechts 2 sandwiches waarvoor je een aantal ingredienten nodig hebt. Een aantal ingredienten kun je voor beide sandwiches gebruiken en je weet waarvoor je beide kunt verkopen, wat is dan de optimale hoeveelheid die je van iedere sandwich moet/kunt maken om een maximale winst per dag te kunnen halen. Dit is slechts een simpel voorbeeld met Solver, maar met Crystal Ball kun je hele complexe statistische berekeningen uitvoeren, optieprijzen modelleren en nog veel meer leuke dingen. De kunst is om het model goed op te zetten. Als dat eenmaal gelukt is, kun je heel goed zien hoeveel toegevoegde waarde zo’n simulatie kan brengen.
Tot slot hadden we deze term ook statistiek. Hoewel de professor het probeerde om er een leuke draai en te geven en meer te focussen op de praktische toepassingen, is statistiek niet mijn ding. Door op de praktische toepassingen te focussen haalde hij een hoop complexiteit weg uit de stof, maar dat bracht hij in het examen regelrecht terug. 36 vragen en het gevoel bestond heel erg dat hij die vragen in 1 dag bedacht had en daarna zeker een week gespendeerd heeft, hoe hij deze vragen zo moeilijk en verwarrend mogelijk kon formuleren met zoveel mogelijk lastige woorden. Het zegt namelijk heel veel als je tijdens het examen continu mensen naar beneden ziet lopen in de collegezaal om vragen te stellen en om de 5-10 minuten moet de professor de aandacht vragen tijdens het examen om zaken te verduidelijken.
2 terms afgerond, nog 4 te gaan. Op naar de volgende J
No comments:
Post a Comment