The Greenbrier

The Greenbrier is een Forbes four-star en AAA Five Diamond Award luxe resort gelegen net buiten de stad White Sulphur Springs in Greenbrier County in West Virginia. Door de jaren heen was het resort in eigendom van Chesapeake & Ohio Railway en haar opvolgers inclusief CSX Corporation. Na een jaar van zware verliezen in 2009 vroeg CSX het faillissement aan. Het familiebedrijf van Jim Justice, Family Group LLC, heeft toen het hotel gekocht en een garantie afgegeven voor alle schulden om daarmee het faillissement af te kunnen wenden. Met de overname beloofde Justice tevens om het resort terug te brengen naar de oorspronkelijke “five-star” status en introduceerde tevens “smaakvol” gokken voor gasten als een nieuwe bron van inkomsten.

De laatste president die tijdens zijn presidentschap in The Greenbrier verbleef was Dwight Eisenhower. In totaal verbleven 26 presidenten in The Greenbrier. Het resort heeft ook een massieve ondergrondse bunker. Deze bunker zou dienen als schuilplaats voor het Congres tijdens de Koude Oorlog. De codenaam voor de bunker was “Project Greek Island”. De voormalige opzichter ter plaatse destijds was Fritz Bugas.

De historie is terug te leiden tot een bron met zwavelwater die is gelegen in het centrale deel van het resort. De bron komt op onder de groene koepel van het Springhouse met de witte zuilen wat sinds generaties het symbool is van The Greenbrier. In 1778 reisde een vrouw genaamd Mrs. Anderson, een lokale pioneer, af naar deze lokatie om deel te nemen aan een lokale traditie genaamd “Taking the Waters” om haar chronische Rheuma-klachten te verlichten. Als gevolg van het succes hiervan was het resort de eerste 125 jaar bekend onder de naam White Sulphur Springs.

Het resort kwam al vrij snel in handen van een prominente familie in Baltimore (de Caldwell familie). Onder leiding van de Caldwell’s begon het resort langzaam vorm te krijgen. Ze verkochten buitenhuisjes aan prominente families uit de Zuidelijke Staten. Enkele notable gasten uit de vroegere jaren zijn onder andere: Martin van Buren en Henry Clay.

In 1858 werd er een hotel gebouwd op het terrein. Het Grand Central Hotel was beter bekend onder de naam “The White” en later “The Old White”. Dit gebouw werd volledig afgebroken in 1922, enkele jaren nadat het huidige hotel gebouwd was. Het hotel is gedurende de Civil War zowel in handen geweest van het Confederate leger (Zuiden) als het Union leger (Noorden) waarbij het Union leger het gebouw bijna volledig afbrandde.

Na de Civil War werd het hotel heropend en werd het een populaire vakantiebestemming voor zowel mensen uit het Zuiden van de Verenigde Staten als gelijkgestemden uit het Noorden. Tevens waren er vele na-oorlogse verzoeningen. De komst van de spoorlijn vergrootte de populariteit van het resort nog verder.

In 1910 kocht de Chesapeake & Ohio Railway het resort en legde er extra faciliteiten aan, alsmede het Greenbrier hotel zoals het er nu in zijn huidige vorm staat. In 1913 nam het hotel de naam “Greenbrier” aan aangezien de stad de naam White Sulphur Springs aannam.

Gedurende de Tweede Wereldoorlog diende het resort voor twee doeleinden: legerhospitaal en tijdelijk opvangcentrum voor diplomaten die “gevangen” gezet werden voordat ze uitgezet werden naar hun land van herkomst. Eerst zaten hier voornamelijk Duitse diplomaten. Later werden er ook Japanse diplomaten onder gebracht. Zoals eerder vermeld werd een aantal overgebracht naar The Greenbrier vanuit The Homestead. Volgens de overleveringen keken de Duitse diplomaten neer op de Japanse en was er van assimilatie niet bepaald sprake.

Na de oorlog kocht C&O het resort terug van de overheid en heropende het nadat het opnieuw ingericht was door Dorothy Draper. De heropening was het sociale evenement van het jaar en werd onder andere bezocht door de Hertog van Windsor en zijn vrouw, Bing Crosby en verschillende leden van de Kennedy familie. Verder hebben door de jaren heen verschillende presidenten, vice presidenten en buitenlandse hoogwaardigheidsbekleders zoals Jawaharlal Nehru, Indira Gandhi en Prins Rainier en Prinses Grace van Monaco.

Een oude foto van The Greenbier van rond 1858

The Greenbrier zoals het er nu uitziet

Springhouse

The Homestead – deel 2

Golfliefhebbers kunnen hun hart ophalen in The Homestead aangezien het complex twee golfbanen heeft.

De “Old Course” begon als een 6-holes golfbaan in 1892. De eerste tee van de oorspronkelijke 6-holes baan is de oudste tee in de Verenigde Staten die momenteel nog steeds in gebruik is. De baan werd uitgebreid tot 18-holes in 1901 en daarna herontworpen door Donald Ross in 1913. Sinds 1913 is de “Old Course” nog vele malen aangepast en de huidige baan heeft zes par-5, zes par-3 en zes par-4 holes wat een ietwat ongewone layout is voor een baan.

De “Cascades Course” is de meest bekende baan en maakt normaliter deel uit van de 100 top golfbanen in de US op basis van de rankings van zowel Golf Digest als GOLF Magazine. William S. Flynn is verantwoordelijk voor het ontwerp van de baan die geopend werd in 1923. Van de 2 courses is het de Cascades Course waar normaliter the grote toernooien en kampioenschappen gespeeld worden zoals die van de United States Golf Association.

Sam Snead heeft het grootste deel van zijn leven doorgebracht in of nabij Hot Springs en was tientallen jaren de golf-pro van de Homestead. De golfpro is het boegbeeld van de club en ook (deels) verantwoordelijk voor het kwaliteitsniveau van de golfinstructeurs en de lessen die zij verzorgen. In de Sam Snead Tavern (een van de restaurants in The Homestead kun je veel memorabilia terugvinden die gerelateerd zijn aan zijn carriere als profgolfer.

Naast golf, kun je ook skiën in The Homestead. Het skigebied is het oudste in Virginia en het op-een-na oudste skigebied in het Zuidelijke deel van de Verenigde Staten (het Wisp-resort is het oudste) en is geopend in 1911.

De hoofd- en tevens enige Noord-Westelijke heuvel heeft drie liften inclusief een tweezitter stoeltjeslift waarmee je toegang hebt tot zowel het intermediate als het advanced deel van het terrein op het hoger gelegen deel van de heuvel. De twee andere liften dienen alleen het lager gelegen en tevens makkelijkere deel van de helling. Verder heeft het resort een half-pipe en een terreinpark voor skiers en snowboarders. Een terreinpark heeft meestal boekels en andere elementen die populair zijn in het freestyle skiën. Tevens kun je er tours doen met een sneeuwmobiel, tubing (met een band de heuvel afglijden) en langlaufen.

Oorspronkelijk was er ook een schaatsbaan met olympische afmetingen. Deze werd echter gesloten nadat de Zamboni het begaf na jaren niet gerepareerd en / of onderhouden te zijn. In 2008 heeft The Homestead echter een nieuwe ijsbaan gebouwd van 30 bij 20 voet (ongeveer 10 bij 7 meter). Deze werd geopend in het 2008-2009 winterseizoen en is gelegen op de Noordelijke helling naast het outdoor restaurant en souvenierwinkel.

Zeker een bezoekje waard. J

The Homestead

Aangezien de 4th of July een nationale feestdag is in de VS (Independence Day) was het tijd om door middel van een klein tripje een deel van de omgeving te verkennen. Het plan was om eerst een bezoek te brengen aan “The Homestead” en daarna een bezoek aan “The Greenbrier” gevolgd door een openlucht concert van Jimmy Buffet.

The Homestead Resort is een luxe resort in Hot Springs, een klein plaatsje in Virginia gelegen in het Allegheny gebergte. Het gebied heeft het grootste aantal thermale bronnen binnen de staat Virginia. Het resort is tevens bekend vanwege de golfbanen. Op deze banen zijn door de jaren heen verschillende nationale toernooien georganizeerd. Verder is er ook een deel ingericht als skiresort. Het resort zelf is aangemerkt als historisch monument met een historie van bijna 2,5^e eeuw.

In 1766 bouwde Thomas Bullitt een herberg op de locatie waar nu de  Homestead ligt. Deze herberg wordt gezien als de basis voor het huidige resort. Gedurende de jaren hebben vele vakantiegangers de locatie bezocht alsmede 22 presidenten van de VS.

Het resort zoals het er nu uitziet dateert van 1888-1892 toen een groep investeerders onder leiding van J.P. Morgan (van de gelijknamige bank), het toenmalige hotel opkochten en het van de grond af aan opnieuw opgebouwd hebben. Het oude hotel (herberg) brandde volledig af in 1901 door een brand in de bakkerij. Het hoofdgebouw van het huidige hotel werd daarna gebouwd, 1 vleugel per jaar en de lobby werd herbouwd in 1903.

Van alle presidenten die de Homestead bezocht hebben, hangt er een portret in een van de zalen. Erg indrukwekkend! Naast presidenten hebben vele andere invloedrijke gasten tijd doorgebracht in de Homestead.

Van december 1941 tot en met juni 1942 diende de Homestead als “gevangenis” voor 785 Japanse diplomaten en hun families totdat ze geruild konden worden tegen Amerikaanse diplomaten en hun families in Japan. Later werden de diplomaten overgebracht naar de Greenbrier in West Virginia.

Sinds 1993 is de Homestead enkele malen van eigenaar gewisseld als gevolg van overnames door verschillende partijen. Erg indrukwekkend en zeker een bezoekje waard.

The Homestead

Peruviaans Eten

Mensen die denken aan Latijns-Amerikaans eten, denken waarschijnlijk al snel aan het heerlijke Mexicaanse eten: taco’s, burrito’s, enchilada’s, chimichanga’s en hot plates. Verder zal men vermoedelijk denken aan de Argentijnse steaks en Brazilië doet daar niet veel voor onder voor een goed stuk vlees. Echter een van de beste doch minder bekende keukens in Latijns-Amerika is de Peruviaanse keuken. Deze is voornamelijk bekend om slow cooked (langzaam gegaard) eten. Hierdoor is alles super mals en blijven alle smaken goed bewaard.

Na wat onderzoek kwam ik bij een leuk restaurantje op de grens van San Isidro en Miraflores terecht genaamd Danica. Leuk restaurantje met een sidewalk terras. Nadat bediening me geadviseerd had over enkele lokale gerechten viel de keuze op Lomo Saltado, Tequeños de Lomo en Pastel de Choclo.

Voor Lomo Saltado worden de lendenreepjes rundvlees gemarineerd in azijn, sojasaus en specifieke kruiden. Vervolgens worden deze geroerbakt en daarna geserveerd met gebakken aardappelpartjes en rijst. Erg lekker! Tequeños de Lomo lijken heel erg op loempiaatjes. Ze kunnen gevuld zijn met rundvlees (Lomo) of varkensvlees en worden geserveerd met een saus die lijkt op guacamole. Tequeños komen oorspronkelijk van Venezuela, maar zijn enigszins aangepast in Peru om er een lokale twist aan te geven.

Pastel de Choclo is een gerecht wat gemaakt wordt met Choclo oftwel suikermaïs. De suikermaïs wordt met een beetje melk, boter en basilicum vermalen tot een pasta en wordt later gebruikt als afdekking. De vulling (ook wel pino genaamd) bestaat uit rundvlees, ui, paprika en kruiden. Soms wordt ook kip gebruikt. Het gerecht zelf ziet eruit als iets tussen lasagne en een casserole. De casserole vorm wordt met name gebruikt als het bereid wordt in 1-persoons porties. Allemaal erg lekker. Later in de week nog bij Cala gegeten. Erg lekker en aangezien het aan het strand ligt, gaf het een heel mooi uitzicht.

Als je verder de lijst bekijkt van de Top 50 restaurants in Latijns-Amerika kom je een verrassend aantal Peruviaanse restaurants tegen (in ieder geval in de lijst van 2013). Zo bevat de lijst onder meer: Astrid y Gaston (#1), Central (#4), Malabar (#7), Maido (#11), Rafael (#13), Fiesta (#14) en La Mar (#15). De hele lijst is terug te vinden op http://www.theworlds50best.com/latinamerica/en/ De lijst voor 2014 wordt gepubliceerd op 3 september 2014.

Verder is er nog La Rosa Nautica wat letterlijk in het water ligt en waar je over een pier naar toe kunt lopen. En dan maar hopen dat het weer goed blijft en er geen orkaanseizoen is J

Tot slot zijn er de Pisco Sours. Dit is een lokale cocktail waarbij Pisco als basislikeur wordt gebruikt met een combinatie van citrussap, siroop en eiwit. De siroop verbloemt de alcohol. Dus je moet erg opassen, want ondanks dat het erg lekker smaakt, is het alcoholpercentage toch stevig, maar een bezoek aan Peru is niet compleet zonder een Pisco Sour geprobeerd te hebben.