Hong Kong – Clear Water Bay

Zoals aangegeven zou de workshop/training plaatsvinden in Clear Water Bay en we werden ondergebracht in een hotel in Tseung Kwan O wat ligt aan de Kowloon-side van Hong Kong. Nu wordt daar door de mensen die op Hong Kong Island wonen een beetje neergekeken op mensen die op de Kowloon-side wonen, maar er was vervoer geregeld tussen de universiteit en het hotel. Als het hotel op Hong Kong Island geboekt zou zijn, zou de bus iedere dag door het verkeer en door 1 van de tunnels moeten. Daar zijn iedere dag grote files wat tot een aanzienlijk langere reistijd zou leiden. Verder is de kans erg groot dat als je een hotel boekt op Hong Kong Island je iedere morgen een paar mensen “kwijt” bent, omdat ze de avond ervoor op stap zijn geweest en zich verslapen.

Het hotel was zeer minimaal vergeleken met waaraan ik gewend ben geraakt en het ontbijt was ronduit slecht, maar gelukkig lag er een shopping mall naast het hotel met onder meer een Starbucks. Dus je kon altijd in de ochtend even een broodje en koffie of thee halen in de mall.

Na een paar dagen in Clear Water Bay merk je dat Hong Kong overal hetzelfde is, maar dan wel op een goede manier. In Clear Water Bay heb je een groot aantal Skyscrapers met appartementen. Vanaf de buitenkant kun je eigenlijk al meteen zien dat hier voornamelijk locals wonen omdat alles er net even minder onderhouden uitziet. Echter de heuvels liggen altijd om de hoek net zoals de mooie natuur en binnen 5-10 minuten in de taxi kun je ergens op een heuvel in de serene stilte of op de mooiste hiking trails staan.

De campus van HKUST ligt aan het water met een mooi uitzicht op zee. Vanaf de campus kun je blijkbaar via enkele wandelpaden het strand zelf bereiken. Helaas was het voor mij te warm om in mijn business attire op onderzoek uit te gaan. Het duurde een hele tijd voor ik in Singapore aan het weer gewend was en gedurende de jaren in zowel Singapore als Hong Kong heb ik met enige regelmaat mijn “struggles” gehad met het weer, temperatuur en het dragen van een pak onder alle weersomstandigheden, maar op bepaald punt had ik het toch redelijk onder controle. Na een tijdje weggeweest te zijn, was 1 ding vrij snel duidelijk: wat betreft gewend zijn aan temperatuur was ik weer volledig terug bij af.

Het was een leuk uitstapje en een nabij gelegen hotel had een leuke rooftopbar. Helaas geen open roof, maar toch een mooi uitzicht en erg gezellig. Zo bleek eens te meer dat er in de buurt waar je woont vaak volop te zien is, maar je moet wel zelf het initiatief nemen om er zelf op uit te gaan en het te willen ontdeken. Anders mis je niet alleen heel veel, maar kom je er op een bepaald moment ook achter dat je wereldje heel klein geworden is.

Hong Kong

Na mijn tripje naar Beijing was het terug naar de VS en een paar dagen bijkomen om vervolgens weer terug te vliegen naar Hong Kong voor een paar dagen training. De werkgever zou een training verzorgen als onderdeel van een leadership development programma.

Het programma bestond uit 2 dagen college op de campus van HKUST in Clear Water Bay en wat tijd voor groepswerk aangezien ieder team een opdracht toegewezen had gekregen om aan te werken. Die toewijzing van de onderwerpen was al eerder gebeurd, maar dit was de eerste gelegenheid waar iedereen samen zou komen en we een presentatie met status update en project plan moesten verzorgen.

Het meest interessante college was een college over customer experience. Niet dat daar nu zoveel nieuwe dingen besproken werden (in vergelijking met Wharton) maar het was een hele verademing om eens niet over een finance onderwerp te praten. Dan zie je ook meteen de beperkingen van je collega’s die al jaren juist wel in finance werken.

Sommigen zijn helemaal “lost” als ze geen financials hebben of een debet = credit vergelijking op kunnen stellen.

Ik zou er zowel voor als na de training 1 of 2 dagen aan vast plakken zodat ik wat herinneringen op kon halen en nog eens kon hashen. Het was heel apart om nu in een hotel te verblijven aangezien dit de eerste keer was dat ik in Hong Kong in een hotel zou verblijven sinds de eerste twee weken na mijn verhuizing naar Hong Kong.

Een van de hotels waar ik verbleef was Le Meridien in Pok Fu Lam wat ligt in het Noord-Westen, Westen van Hong Kong Island en ligt ten Westen van Sheung Wan. Sheung Wan is het meest Westelijke deel waar je nog redelijk wat bedrijven/bedrijvingheid ziet en richting Pok Fu Lam wordt het al een stuk rustiger. Het ligt iets verder af van het centrum, maar met de taxi ben je er zo en het was lekker rustig.

Als je dan na een tijdje terugkomt en op een ander deel van Hong Kong Island verblijft, merk je pas hoe klein je wereldje was. Hong Kong Island zal niet veel groter zijn dan 10 km Noor-Zuid en 20 km Oost-West, maar dan besef je toch dat je in bepaalde delen niet of nauwelijks geweest bent. En dan is Hong Kong Island het kleinste deel van Hong Kong, want het Kowloon deel van Hong Kong is vele malen groter.

Beijing - Wharton Forum

Het leuke van een business school en dan in mijn geval Wharton is dat er minimaal twee keer per jaar een Global Forum georganiseerd wordt. Dit wordt dan georganiseerd samen met de lokale alumniclub en vooraanstaande bedrijven waar deze alums werkzaam zijn

.

Er wordt dan een programma in elkaar gezet wat bestaat uit een combinatie van discussion forums, lezingen, werkgroepen en veredelde colleges. Het geeft de mogelijkheid lokale alumni te leren kennen en ook in detail te discussiëren over lokale/regionale (markt)ontwikkelingen.

Zo was er de eerste dag in het eerste deel van de ochtend een sessie over technologie en nieuwe technologische ontwikkelingen. Het tweede deel van de ochtend waren er verschillende “Life Long Learning – Masterclasses” over verschillende onderwerpen zoals het ontwikkelen en behouden van talent voor en door organizaties, internationale werkstandaarden en global supply chains, customer portfolio management in het tijdperk van big data, outsourcing innovation en China’s healthcare systeem.

Het eerste deel van de middag waren er verschillende paneldiscussies inzake hoe China management aan het veranderen is, Opportunities en Challenges inzake ondernemerschap in China en innovaties bij banken.

Het tweede deel van de middag waren er weer “Life Long Learning - Masterclasses” over ondernemerschap, successieplanning in niet beursgenoteerde bedrijven en Business Model Innovation, naast de Masterclasses over portfolio management en het healthcare system die ook in de ochtend al gegeven werden.

De tweede dag ging het over het gebruik maken van Emerging Markets voor Global Innovation, de ontwikkelingen in de onroerend goed industrie en e-commerce.

Het is erg leuk om met lokale mensen van gedachten te wisselen over regio- en landspecifieke trends. Hoe bepaalde dingen in 1 land (soms fundamenteel) anders gedaan worden dan in andere landen.

Er is zeker wat overlap tussen de ochtend en middagsessies alsmede tussen beide dagen. Dit om bezoekers de mogelijkheid te bieden om verschillende sessies te bezoeken als deze tegelijkertijd gehouden worden.

Daarnaast kan het een leuke korte vakantie zijn. Dit keer in Beijing was dat misschien niet zo, maar het forum in maart 2015 wordt gehouden in Bangkok en van daaruit zijn enkele van meest mooie eilanden vrij eenvoudig te bereiken. Dus dat heb ik alvast op de agenda gezet. :)

Beijing - Customer & Innovation Center

Een onderdeel van het bezoek van de Wharton delegatie was een bezoek aan het Lenovo Customer & Innovation Center. Het mooie van het Customer & Innovation Center is dat het niet alleen de historie weergeeft van het bedrijf, maar ook alle producten zijn uitgestald.

Het leuke hiervan is dat je alle producten kunt zien aangezien sommige produchten niet in alle landen te verkrijgen zijn. Zo zijn bij voorbeeld de Lenovo mobiele telefoons (nog) niet in de VS te verkrijgen. Dit geldt tevens voor sommige laptops en desktops. Inmiddels wordt er ook aan TV’s en andere producten gewerkt.

Interessant om te zien is hoe een bedrijf in 30 jaar van een klein atelier waar een groepje engineers aan het werk waren om een computer te ontwikkelen, doorgegroeid is naar een internationaal bedrijf met bijna 50.000 werknemers en 50 miljard aan omzet.

Het leuke van het Customer center is dat je een goed inzicht krijgt in de historie van het bedrijf. Zo heeft Lenovo bij voorbeeld een patent op een methode om in PinYin (Chinees) te typen. Nederlands heeft een alfabet net als de meeste andere landen waarbij landen als Duitsland en Spanje bij voorbeeld enkele aparte letters hebben, maar China heeft meer dan 3.000 tekens en er is geen toetsenbord waarop je 3.000 tekens kwijt kunt. Dus je moet een manier zien te vinden hoe je een keyboard kunt gebruiken om input om te kunnen zetten in Chinese tekens en dan het liefst met zo weinig mogelijk input. Je wil tenslotte liever 1 toets gebruiken voor 1 teken dan 3, 5 of 10.

In de begin jaren waren de prijzen van computers in China erg hoog. Dus kosten van een computer waren ongeveer gelijk aan minimaal zes maanden salaris. Echter met een computer kon men veel vooruitgang boeken. Het was niet alleen symbool van rijkdom maar het werd ook gebruikt voor scholing en studenten die binnen hun familie een computer hadden, konden daarmee een redelijke voorsprong verkrijgen op medestudenten.

Ik vond het jammer dat ik niet eerder de mogelijkheid gehad heb om het Customer & Innovation Center te bezoeken. Als gevolg van dit bezoek heb ik een veel beter begrip voor het bedrijf gekregen en de impact die Lenovo heeft en heeft gehad en dan met name in China.

Rondleiding worden op grote schaal gegeven, maar aanmelding/een verzoek indienen is wel noodzakelijk. Voor wie geïnteresseerd is, let me know J.

Beijing

Na een tijdje van relatieve radiostilte wat reizen voor werk betreft was het tijd voor een tripje naar Beijing. Het Global Forum van Wharton zou daar gehouden en enkele professoren wilden graag een bezoekje aan Lenovo brengen. Kon ik dat toch mooi combineren in een reisje.

Nu zou ik in eerste instantie via Chicago vliegen en dan rechtstreeks, maar de vlucht naar Chicago was vertraagd. Als gevolg hiervan zou ik mijn aansluitende vlucht missen. Dus daar moest ik toen met de luchtvaartsmaatschappij een oplossing voor zoeken op het vliegveld. Veel alternatieve vluchten die beschikbaar waren, kwamen later aan dan het tijdstip waarop ik uiterlijk in Beijing moest zijn. Uiteindelijk vonden we een alternatief via Philadelphia en Londen.

Ik kwam vrij vroeg op de luchthaven van Beijing aan, maar er is daar geen arrival lounge. Er was wel iets wat een tussenoplossing was. Iets wat weghad van een hotel/arrival lounge. Je kon daar voor een bepaald bedrag een kamertje boeken met een bed en een douche. Hier heb ik me uiteindelijk kunnen douchen en omkleden omdat ik meteen door moest naar het kantoor om de delegatie van Wharton te ontvangen.

De taxirit viel nog best me verliep grotendeels over de 5^e ring ten Noorden van Beijing. Dat schijnt een van de betere delen van Beijing te zijn, waar de betere woningen staan met de meer vermogende mensen wonen.

Bij aankomst op het kantoor wat ik enorm onder de indruk. Lenovo is het eerste Chinese bedrijf wat daadwerkelijk volledig internationaal ging en ongeveer 10.000 medewerkers werken in China waarvan een overgroot deel in Beijing werkt verspreid over een aantal verschillende gebouwen die niet zo heel ver van elkaar liggen.

De main-campus zoals deze genoemd wordt is erg indrukwekkend. Het ligt vrij ver buiten het centrum, maar mocht je in de buurt zijn zeker even een kijkje waard. Lenovo heeft daar namelijk een Customer Center en een Innovation Center, maar daarover in een volgende post meer.

Het blijf een hele aparte stad, met een verkeerschaos die je niet op veel plaatsen tegenkomt. Alhoewel steden als Bangalore, LA, New Delhi, Mumbai misschien goed vergelijkingsmateriaal bieden.