Keuzevak in Dubai

Zoals ik volgens mij al eerder eens vermeld heb, is het leukste deel van de MBA de keuzevakken en drie maal per jaar worden er korte keuzevakken gegeven op verschillende locaties in de wereld. Deze keer was het tijd om af te reizen naar Dubai voor een keuzevak over Finance in het Midden-Oosten en Islamic Finance. Een van de belangrijkste elementen van Islamic Finance is dat binnen Islamic Finance het niet toegestaan is om interest/rente in rekening te brengen.

Echter voor niets gaat alleen de zon op, dus er zijn talloze manieren om dit te ondervangen en de “gederfde” rente om te vormen iets anders. Verder is er een grote, groeiende groep voornakelijk Islmatische mensen die er belang aan hechten om hun bankzaken te regelen conform hun geloofsovertuiging. Afgezien van het niet in rekening mogen brengen van rente zijn er nog verschillende andere zaken die belangrijk zijn en je in acht moet nemen, wil je volledig in overeenstemming met de Islam. Het dient echter wel opgemerkt te worden dat “in overeenstemming met de Islam” een relatief begrip is. Dit komt omdat er binnen de Islam net als binnen ieder ander geloof minder en meer conservatieve opvatting heersen over hoe specifieke bepalingen uitgelegd moeten worden, maar daarover laten meer.

De reis zou gaan van Philadelphia naar Chicago en dan met Qatar Airways via Doha naar Dubai. Aangezien Qatar het predikaat 5* airline draagt, keek ik enorm uit naar de vliegreis. Van Chicago naar Doha was een enorm lange vlucht (ongeveer 14 uur), maar toch aangenaam en het serviceniveau van Qatar was goed. Qatar heeft een grote collectie films en ook de stoelen waren niet slecht.

Het probleem ontstond echter in Dubai. Daar aangekomen bleek dat mijn koffer er niet was. Dus rond een uur of 3 in de nacht, moest ik een formulier in gaan vullen. Na veel over en weer, geregel en zoeken in het systeem was ik daar rond een uur of 5 in de ochtend mee klaar. Al mijn spullen zaten namelijk in de koffer inclusief en ik moest me rond een uur of 9 melden op de cursuslocatie. Het probleem was dat ik alleen geen schone kleren had, alleen een spijkberbroek, een t-shirt en sneakers waar ik net meer dan 25 uur inclusief layovers in gereisd had. En er stonden meetings gepland met mensen die vooraanstaande posities hebben in lokale bedrijven. Niet echt aantrekkelijk dus. Ook via laundry service zou het niet lukken om alles op tijd schoon te krijgen en winkels waren (nog) niet open. Dus die 50 Euro die je dan krijgt als “vergoeding” helpt ook niet echt.

Volgens Qatar stond mijn koffer echter in Doha en gaan er zeker 10 vluchten per dag tussen Doha en Qatar dus mijn koffer zou zeker voor de middag bezorgd worden. Dus besloten eerst maar naar de locatie te gaan waar ik zou verblijven om mezelf op te frissen en me daarna bij de groep aan te sluiten. Helaas was mijn koffer er rond 14.00 uur nog niet dus het was uiteindelijk een verloren dag. Ik kwam op maandag aan en het keuzevak zou 3 dagen duren (t/m woensdag) en mijn koffer werd pas op donderdag bezorgd. Altijd leuk zeg ik dan L.

Dinsdag kon ik gelukkig wel de colleges bijwonen, Ik zal dan ook in de volgende post dieper ingaan op het vak zelf.

Term 6

Term 6 was de laatste term van mijn MBA opleiding. Na twee jaar zwoegen, ploeteren, keihard studeren, vele vluchten en hotelovernachtigen en mooie herinneringen met klasgenoten die me de rest van mijn leven bij zullen blijven was eindelijk, ja eindelijk het einde in zicht.

Ondanks dat ik inmiddels meer dan genoeg credits had om het deze term rustig(er) aan te doen en me te kunnen focusen op andere zaken, zoals het vinden van een nieuwe job, had ik me toch ingeschreven voor een volledig programma. Dit omdat ik nog enkele credits nodig had voor een Finance-major (afstuderen in Finance). Het voordeel van het inschrijven voor een volledig programma terwijl je niet alle credits perse nodig hebt, is dat je enkele vakken kunt laten vallen gedurende de eerste week, danwel andere vakken op kunt pakken.

Het is echter beter om vakken te laten vallen dan op te pakken aangezien je vaak voor dat het eerste college begint al veel gelezen moet hebben en soms ook al opdrachten voorbereid of ingeleverd moet hebben. Als dan na de eerste week instroomt, loop je dus het grootste deel van de term achter de feiten aan.

Deze term viel de keuze op International Corporate Finance, Corporate Restructuring, Venture Capital & Entrepreneurial Management, Impact Investing en Finance in the Middle East. Een term dus voornamelijk gefocust was op Finance vakken. Finance in the Middle East was een keuzevak dus daarover zal ik een apart stukje schrijven aangezien daar een heel verhaal aan vast zit.

Na de eerste week besloten om Corporate Restructuring te laten vallen. Het college was zo ontzettend droog en saai dat het gewoon erg lastig was überhaupt wakker te blijven tijdens de les aangezien dit college werd gegeven op vrijdagmiddag tussen 17.00 en 19.30 terwijl je vaak rond 05.00 je bed uit moest om op tijd op de campus te zijn (per trein, vliegtuig of auto, dit verschilt pers klasgenoot).

International Corporate Finance was conceptueel erg interessant, maar ging op sommige punten zeer die in de materie en de formules met betrekking tot hedging. De Venture Capital class was erg leuk en vooral leerzaam voor iedereen die ondernemer wil worden en hoe om te gaan met Venture Capitalists. VCs zijn organizaties die investeren in start ups en daar een aandelenpercentage voor terugkrijgen. Impact Investing ging wat dieper in op Social Investing. Interessant vak, maar het bestreek een dusdanig groot gebied in een zeer korte tijd dat we alleen door middel van de assignment die we in moesten leveren wat dieper op bepaalde zaken in konden gaan.

Als je het dus goed plant en wat extra vakken neemt in term 4 en 5 inclusief Global Modular Courses (waarvoor je naar andere locaties af moet reizen, Finance in the Middle East was er daar een van), kun je een vrij rustige Term 6 hebben. In sommige gevallen kan dit wat frustrerend zijn omdat bepaalde klasgenoten wel en andere niet bepaalde credits nodig hebben voor een major. Sommigen kondigen al halverwege de term aan geen examens of opdrachten meer te hebben en laten het dan ook niet na om dat heel subtiel bij anderen er in te wrijven. Iedereen heeft inmiddels 2 data dik omcirkeld in zijn/haar agenda staan: de laatste dag van de term en tevens laatste officiële schooldag wat ook de de dag van het gala is en de datum van het afstuderen. De sfeer is inmiddels erg relaxed. Het enige nadeel is dat een aantal klasgenoten, maar een beperkt rooster hebben en dus niet het gehele weekend meer aanwezig zijn. Dus afentoe is het even goed plannen om bepaalde klasgenoten te zien, maar de twee jaar hebben bij velen onuitwisbare, mooie herinneringen achtergelaten waar menigeen met veel plezier de rest van zijn/haar leven aan terug zal denken.

Carnegie Deli

Een andere aanrader als je in New York bent, is om een bezoekje te brengen aan Carnegie Deli. Carnegie Deli kun je vinden op 854 7th Ave en is waanzinnig bekend binnen als buiten New York vanwege de “mile high” sandwiches en dan de Mile High Corned Beef sandwiches in het bijzonder.

Mogelijk kun je op andere locaties betere danwel grotere sandwiches vinden, maar Carnegie Deli is echt een begrip en het is er bijna altijd giga-druk. Zeker rond lunch tijd. Na 14.00 uur wordt het wat rustiger.

Het is overigens wel aan te raden om vooraf niet of heel weinig te eten of een sandwich te delen want ze zijn echt groot. Als voorafje krijg je een schaaltje met grote augurken die ze op bepaalde manier hebben weten te kruiden zodat ze net even anders, maar wel erg lekker smaken.

Vervolgens komt dan het gerecht waarvoor je naar Carnegie Deli gaat: de sandwich. Als je Corned Beef sandwich wil met pastrami heet het een Woody Allen. Waar die naam vandaan komt, geen idee. Ik kan er alleen naar gissen aangezien het restaurant volhangt met foto’s van beroemdheden die er gegeten hebben.

De Corned Beef sandwich bestaat uit roggebrood (Rye Bread, maar dan een aanzienlijk lichtere versie dan die je gewoonlijk in Nederland ziet), Corned Beef, Swiss Cheese en in sommige gevallen komt ook met zuurkool. Voeg wat pittige mosterd toe en klaar is de sandwich, als bijgerecht kun je er friet of gebakken uienringen bij bestellen of beide J. Gebakken uienringen (in een krokant korstje wel te verstaan) is iets wat heel populair is in de VS.

Zelf houd ik persoonlijk niet zo van de Swiss Cheese omdat het naar mijn mening weinig tot geen smaak heeft danwel toevoegt aan de sandwich. Handig is dan dat je in Amerika altijd kunt een ingredient kunt uitwisselen voor een ander.

Schrik niet zodra je de sandwich ziet, want het is echt een grote sandwich. Alhoewel de kans groot is dat je al verschillende exemplaren om je heen zult zien voordat je jouw exemplaar geserveerd krijgt. Dat geeft je in ieder geval de kans om alvast aan het beeld te wennen.

De mile high sandwiches zijn niet goedkoop (rond de 20 USD als ik het me goed herinner), maar wel heel erg lekker en eerlijk is eerlijk als je geen grote eter bent, heb je er met een bijgerecht als frietjes of uienringen wel twee maaltijden aan.

Quality Meats en Carnegie Deli liggen overigens niet ver uit elkaar (a few blocks). Ik zou het niet aanraden om beide op dezelfde dag te bezoeken, maar boek zeker een hotel(letje) in de buurt. Het ligt vlakbij het begin van Central Park (W60th St). Dus alle calorieën van deze maaltijden kun je er in Central Park heerlijk aflopen aangezien het park bij uitstek geschikt is voor hardlopen, fietsen, skeeleren en andere goede workouts.

Eet smakelijk en sport ze! J

De beste steaks ter wereld vind je in ......

Mij mag je altijd wakker maken voor een goed stuk vlees en zeker voor een goede steak, medium-rare wel te verstaan. De porterhouse staat dan zeker bovenaan het lijstje. Nu heb ik de mogelijkheid gehad om tot op heden in enkele zeer aangename restaurants te mogen eten die bekend staan om hun goede kwaliteit steaks.

Zo heb ik onder meer gegeten bij Mortons en bij Ruth Chris. Mortons is een top steak restauurant, maar zeker buiten de US erg wisselvallig aangezien de kwaliteit niet consistent is. Het bereiden van een goede steak vergt toch enige kwaliteit en de Amerikanen zijn daar toch net iets beter in dan koks in andere landen, vooral vergeleken met Azië.

De eerste versie was meer saignant en de tweede versie was meer medium/medium-well dan medium rare. Ruth Chris is een beetje de tegenhanger van Ruth Chris aangezien je beide op meerdere locaties zowel binnen als buiten de VS tegenkomt. Ik heb hier een paar keer gegeten en dat was erg aangenaam.

Vervolgens deed de mogelijkheid zich voor Argentinië te bezoeken. Het land wat bij uitstek bekend staat om de excellente steaks. Ik denk dat ik hier eerder al eens iets over geschreven heb. Daar ben ik toen met enkele collega’s in een van de betere steak restaurants: La Brigada. Het restaurant had meer weer van een chique sportsbar aangezien er door het hele restaurant en zelfs tegen het plafond shirts van voetbalclubs van over de hele wereld opgehangen waren. De steaks zou je met je vork moeten kunnen snijden. Ondanks dat toch niet helemaal waar was toen de steak geserveerd werd, was het toch een erg goede steak. Zo goed dat ik er tijdens mijn tweede bezoek aan Buenos Aires terug naar toe ben gegaan.

Na een dag flink in de weer geweest te zijn bij de FDNY had ik wel zin in een goed stukje vlees. Dus eerst terug naar het hotel om even om te kleden en op te frissen. Vervolgens even op Google gekeken of er goede steak restaurants waren en afgezien van Mortons and Ruth Chris viel mijn oog op 2 andere restaurants. Nu had ik niet al te veel tijd besteed aan het lezen van de reviews. Dus beide restaurants gebeld: 1 was helaas al volgeboekt en het andere had nog wel plaats, maar alleen later op de avond. Uiteindelijk ervoor gekozen om niet verder te zoeken, maar in plaats daarvan later te eten. Reservering gemaakt en later in de taxi op naar het restaurant: Quality Meats.

Quality Meats ligt op 57 W 58th St. Zelf had ik er nog nooit van gehoord, maar werd zeer vriendelijk ontvangen en naar een tafeltje geleid. Uiteindelijk gekozen voor de Porterhouse en wat pakte die keuze waanzinnig goed uit. De porterhouse van Quality Meats: medium-rare is veruit de beste steak die ik ooit gegeten heb. Wat was dat een waanzinnig lekkere steak. Ondanks dat het een aanzienlijke steak was kon ik het toch niet over mijn hart verkrijgen om te vragen om een doggy-bag. Iets wat in de VS op heel veel plaatsen heel gewoon is, maar de steak was gewoon veel te lekker daarvoor.

Misschien was het een lucky shot, maar ik kan iedereen die een waanzinnig lekkere steak wil eten, van harte aanraden om naar Quality Meats in New York te gaan. Op basis van mijn persoonlijke ervaring, kan ik in alle eerlijkheid zeggen dat je de beste steaks ter wereld vindt bij Quality Meats.

Ik zal ook in alle eerlijkheid toegeven dat ik nog niet bij Peter Luger geweest ben. Peter Luger is bij uitstek het bekendste steak restaurant in New York en geniet ook ver daar buiten grote bekendheid. De steaks zijn zeer prijzig en je moet vrij lang van te voren reserveren. Het staat zeker nog op mijn lijstje om te bezoeken, maar tot die tijd zou raad ik iedereen zeker aan Quality Meats niet over te slaan. De prijzen zijn er een stuk schappelijker en de steaks waanzinnig goed. En jezelf een dagje in het zweet werken voordat je er gaat eten helpt zeker om een gezonde eetlust te creëren.

Eet smakelijk! J