Maymont - Arboretum

Het arboretum van Maymont heeft een oppervlakte van 100 acres (ongeveer 0.40 km²) en bevat duizenden mooie bomen en struiken. Een aantal is specifiek afkomstig uit Virginia en zijn opmerkelijk vanwege hun grootte en schoonheid. Het Arboretum bevat tevens meer dan 200 exotische soorten bomen en planten door de Dooleys geïmporteerd zijn in het begin van de 20e eeuw, toen burgemeester Dooley een aanplantprogramma begon van aanzienlijke omvang.

De Dooley’s reisden de hele wereld over en bezochten internationaal beroemde tuinen tijdens hun trips. Men gaat ervanuit dat deze bezoeken de aanleiding vormden om een arboretum aan te leggen op Maymont. De bomencollectie van de Dooley’s bevat zowel exotische als oorspronkelijke bomen herbergt een ongewoon hoog niveau van wereldwijsheid en verfijning. Op basis van de samenstelling gaat men er vanuit de bomen niet alleen voor hun schooheid verzameld werden, maar tevens voor wetenschappelijke en educatieve doeleinden. De grootte en leeftijd van vele van de exotische boomsoorten duidt erop dat deze zeer zorgvuldig op specifieke locaties geplant zijn om ervoor te zorgen dat ze in de daaropvolvende jaren optimaal konden groeien. Dit betreft onder meer de False Larch, de Pseudolarix kaempferi, uit Japan; de witte Enkianthus, Enkianthus perulatus, een struik uit China; en de Perzische Ironwood, Parrotia persica.

In 1986 werd Maymont’s Arboretum erkend als een van de meest noemenswaardige arboretums in het land door bomenexperts. In 1982 zei een van de experts zelfs dat het arboretum dusdanig uniek is, dat het in geen honderd jaar elders gekopieerd kan worden. Momenteel huisvest het arboretum specifieke exotische bomen zoals de blauwe atlas cederboom, Cedrus atlantica; Cryptomeria, Cryptomeria japonica; Europese wijnblad lindeboom, Tilia europea en de eerder genoemde Perzische Ironwood.

Een van de goede eigenschappen van het arboretum is dat in de oorspronkelijke aanleg, alle bomen voldoende ruimte hebben gekregen om te groeien en uit te breiden. Een bekende horticulturist merkte ooit op dat de persoon die het arboretum aangelegd heeft, heel erg goed bekend moet zijn geweest met hoe bomen groeien aangezien in veel arboretums men er jaren later achterkomt dat de bomen te dicht bij elkaar geplant zijn.

Tevens uniek zijn de ongeëvenaard mooie vergezichten die te vinden op het landgoed. Deze vergezichten zijn niet gekunsteld noch gepland. Deze kritische prestatie is een voorbeeld van een van de belangrijkste doelstellingen van het landschap tuin stijl. De moderne toevallige bezoeker merkt mogelijk de meer formele planting van bomen langs Magnolia Drive of de styllistische rij van evergreens van en naar het wachtershokje bij de poort. Veel bezoekers kunnen maar moeilijk geloven en bevatten dat toen de Dooley’s de grond kochten in 1880, dit stuk grond niet meer was dan landbouwgrond.

Eer komt hier vooral toe aan de Dooley’s die intensief betrokken waren bij de aansleg van elk aspect van het landgoed.

Maymont - The Japanese Garden

Maymont’s naturalistische Japanse tuin staat in sterk contrast tot de formele Italiaanse tuin. Zodra je de Japanse tuin binnentreedt door de onderscheidende poorten, waan je je meteen in een andere wereld. De tuin is koel, schaduwrijk en heeft een intiem karakter. Geluiden worden gedempt. Zelfs kinderen nemen vaak even een stapje terug, worden rustiger, observeren meer en worden introspectiever wanneer ze de tuin binnentreden. Alhoewel het geen religieuze tuin is, zet de tuin veel mensen aan het denken en laat hen tevens reflecteren.

De Japanse tuin bevat een mix van diverse stijlen van Japanse tuinen uit twee verschillende ontwerpperiodes. In 1911 kochten de Dooley’s een wigvormig deel van het Kanawha kanaal dat grenst aan Maymont. Voor het ontwerp van de tuin, veronderstelt men dat de Dooley’s Muto ingehuurd hebben. Muto was een vooraanstaand tuinontwerper die verschillende Japanse tuinen ontworpen heeft voor andere estates aan de Amerikaanse Oostkust.

Het concept van aangelegde tuinen is ontstaan in de 7^e eeuw in China en door Koreaanse hoveniers overgebracht naar Japan. De Japanners hebben het concept van aangelegde tuinen wel aangepast aan de lokale omstandigheden en behoeften.

De oorspronkelijke Japanse tuin had een veel kleiner oppervlak. Een aantal specifieke kenmerken van die tuin inclusief het steenwerk rondom de basis van de waterval, verschillende bomen en de kronkelende waterloop die uitkomt in de grote vijver zijn nog steeds in de huidige versie van de tuin terug te vinden. Helaas zijn na de dood van de Dooley’s een groot aantal oorspronkelijke details en schoonheid verloren gegaan.

In 1978 werd de tuin gerenoveerd door Earth Design Inc. Tijdens de renovatie werden klassieke elementen van Japanse tuinen in Kyoto, Tokyo en Nara in de tuin verwerkt. De stijl die gebruikt werd voor de renovatie is beter bekend als een “stroll garden” oftewel een “wandeltuin”. Door middel van het ontwerp, probeert men de bezoekers verschillende impressies te geven zodra bepaalde delen van de tuin binnen het gezichtsveld komen.

De Japanse tuin heeft nu getrimde en gesnoeide bomen en struiken, geharkt zand, steengroeperingen en verschillende waterelementen. Alle elementen zijn ontworpen om de indruk te creëren van een oud, natuurlijk ontwikkeld landschap. Additionele specifieke elementen die in de tuin verwerkt zijn, zijn stenen lantaarns, paden en bruggen.

Groene, bruine en grijze kleuren zijn gebruikt om de robuustheid van de natuurlijke omgeving te vertegenwoordigen. Bloemen worden discreet gebruikt. Wateririssen bloeien aan de oevers in de lente gevolgd door bloeiende waterlelies in de zomer. Kersenbloesem markeert de overgang van de lente naar de zomer.

Recent zijn er additionele elementen toegevoegd aan de tuin. Dit betreft onder andere de Noordelijke toegangspoort, een traditionele boog, accentuerende planten bij de vijver, twee nieuwe lantaarns en een nieuw wandelpad rondom de vijver.

Wanneer je de tuin bezoekt, bedenk dan vooral dat de “echte” schoonheid van de tuin schuil gaat in de subtiliteit van de tuin zelf. Realizeer jezelf hoe spaarzaam bloemen gebruikt zijn en let vooral op de texturen die gebruikt zijn.

Maymont - The Italian Garden

Noland en Baskervil uit Richmond hebben de Italiaanse tuin aangelegd voor de Dooley’s. Voor de aanleg werd gebruik gemaakt van klassieke elementen en concepten die ontwikkeld zijn in Italië in de 15^e en 16^e eeuw. De kleine waterval en de fontein bij de Oostelijke ingang van de tuin lijken qua patroon en ontwerp heel erg op een soortgelijke waterval en fontein bij de Villa Torlonia nabij Rome. De stenen die gebruikt zijn, zijn van graniet, afkomstig uit Petersburg in Virginia en qua steenwerk is er tot op heden geen vergelijkbare tuin ter wereld die tevens opengesteld is voor het publiek.

De tuin heeft een groot aantal specifiek Italiaanse elementen zoals de fonteinen, de geometrisch aangelegde bloemenperken, beelden en het contrast tussen zon en schaduw met de lange pergola die uitstrekt langs het Noordelijke deel van de tuin. Er zijn tevens hoogteverschillen en plateau’s aangebracht in de tuin om zo zoveel mogelijk het klassieke ideaal in de tuin te kunnen verwerken.Vanuit de tuin had en een wijds uitzicht op de James River.

De hoofdingang tot de Italiaanse tuin is aan de West-kant richting het landgoed. Een stenen boog met het opschrift: “Via Florum” oftewel Bloemenweg” verschaft toegang tot de tuin en markeert tevens de afscheiding tussen de tuin en de omliggende grond. De Italiaanse tuin is gerestaureerd in 2003 door een aanzienlijke en genereuze gift van de Harrison familiestichting.

Men treedt de tuin binnen onder de beschutting van de pergola die bestaat uit een rij van parallelle pilaren opgetrokken uit graniet die de overkapping ondersteunen. Op sommige van de nog beschikbare foto’s is duidelijk zichtbaar dat er rozen groeiden tegen de pilaren. De pergola is een zeer gewilde locatie voor bruidsfoto’s.

Geometrisch gevormde bloemenperken/bedden zijn een typisch en onderscheidend element van de Italiaanse stijl. Oorspronkelijk had de tuin weinig bloemen en voornamelijk evergreens: planten die het hele jaar door groen blijven die gebruikt werden voor vorm en structuur. Tevens werden de evergreens vaak in een typische vorm gesnoeid. De perken op het centrale niveau van de tuin reflecteren de Victoriaanse smaak voor bloemen wat tevens de voorkeur is in de moderne tijd.

 

Drie extra niveau’s van de tuin kan men zien vanaf het centrale niveau: de Secret Garden, de Promenade en de waterval. In de Italiaanse tuin van de Renaissance werd de Secret Garden aangelegd als een kleine besloten binnentuin waar dames zich terug konden trekken en hand- en naaiwerk konden doen.

 

Aan de Oostkant van de tuin ligt een mooi prieeltje wat ontworpen is in en geïmporteerd uit Italië. Deze zeer charmante aanvulling op de Italiaanse tuin komt he best tot haar recht laat in de lente wanneer de pioenrozen rondom het prieeltje in volle bloei staan.

 

In 1997, heeft Maymont veel werk verricht om de Italiaanse tuin meer in overeenstemming te brengen met het omliggende landschap. Tijdens deze herontwikkeling van de tuin werden het karakter van de waterval en het prieel en de relatie tussen deze elementen met het omliggende landschap versterkt.

Maymont – The Mansion

In Richmond was Maymont het meest opzienbarende en grootste huis van de verschillende elite-huizen die de hoge levensstijl van die tijd reflecteerden. De hoge levensstijl kun je met name terugzien in de naast elkaar gelegen, vaak asymmetrische arrangementen van patronen, kleuren en structuren in zowel historsiche als exotische stijlen. De belangrijkste kamers hadden ieder een aparte en eigen stijl. De aangrenzende salons waren allen opgetrokken in 18^e eeuwse Franse stijl. De muren van beide kamers zijn bedekt met zijden damast, de haardstenen zijn wit onyx, en de plafonds zijn versierd met fijn stucwerk en decoratieve schilderkunst. De woonkamer met de imposante Engels Renaissance-geïnspireerde schouw doet herinneren aan een "baronie" hal. De bibliotheek is een prachtige uitdrukking van eclecticisme en de "artistieke" smaak van de late jaren 1880 en '90. Het plafond en de fries zijn versierd met sjablonen en uitgevoerd in mahonie hout. Mahonie hout is tevens gebruikt in de gehele kamer inclusief de originele Venetiaanse jaloezieën. De belangrijkste kamers zijn verrijkt met glas in lood spiegels, houtsnijwerk, decoratieve plafonds en versierde muren.

De eerste verdieping heeft een grote woonkamer, verlicht door een groot Tiffany’s glas-in-lood raam. Verder heeft de eerste verdieping een ochtendkamer, de beroemde “zwanen-slaapkamer”, twee extra slaapkamers en 2 betegelde badkamers.

Toen de bouw van Maymont afgerond was, was het voorzien van alle meest moderne gemakken van die tijd, inclusief electrische verlichting, een lift, drie volledige badkamers en centrale verwarming.

Gasten kunnen twaalf gerestaureerde kamers bekijken op de begane grond en eerste etage waar items tentoongesteld zijn van de Maymont Mansion Collectie.

Als je Maymont binnenkomt op de begane grond, stap je de luxueuze wereld binnen van James en Sallie Dooley. Echter naast de begane grond en eerste verdieping was er ook een “below-stairs” oftewel een kelder. Nu worden in Amerika de huizen vaak zo gebouwd dat de “kelder-etage” half boven, half onder de grond is. Soms zijn huizen op een heuvel gebouwd op een manier dat de je de begane grond binnenkomt via een (kleine) trap. Aangezien de helling achter de ingang van het huis vaak afloopt kan het zijn dat de “below stairs” tegen het aflopende deel van de helling gebouwd is zodat het niet deels in grond is, maar eigen ingangen en uitgangen heeft. Gedurende hun verblijf op Maymont, hadden de Dooleys altijd tussen de zeven en tien man personeel in dienst om hen in hun levensstijl te voorzien: voornamelijk koks, butlers, schoonmakers en chauffeurs.

De taken van het personeel bestonden voornamelijk uit:

·         Schoonmaken en houden van de 33 kamers in het landhuis

·         Dagelijks koken voor 12 man en zelfs voor honderden wanneer de Dooleys feesten hadden  
 |        op Maymont

·         Wassen en strijken

·         Hulp bij het wassen en aankleden van de Dooley

·         Het vervoeren van de Dooleys in koetsen en auto’s

De restauratie van Maymont’s keuken, wijnkelder, wasruimte, slaapkamer voor de butler, provisiekast voor de butler en de slaapkamer voor de dienstmeisjes/werksters werden afgerond in 2005. Door middel van acht verschillende “periode-kamers” en informatiepanelen kunnen de bezoekers nu kennismaken met specifieke personeelsleden en inzicht verkrijgen in hun leven op en buiten Maymont. Tevens kunnen bezoekers hier een idee krijgen over hoe technologie het leven van de werksters veranderde gedurende de jaren. Dit had ook een impact op de relatie tussen de Dooleys en hun personeel in het Zuiden was in die tijd nog strict raciaal gescheiden was.

The Dooleys - Sallie May Dooley

Sarah (“Sallie”) O. May, de 8^e van negen kinderen en een nazaat van verschillende oude families in Virginia werd geboren op 23 juli 1846 op haar ouders’ plantage in Locust Grove wat onderdeel uitmaakt van Lunenburg County. Haar vader Dr. Henry May was geboren in Petersburg en was een nazaat van de Nathaniel Harrison of Brandon Plantation and Sir Edward Digges, een van de vroege koninklijke gouverneurs van de kolonie (1655-58). Haar moeder, Julia Jones overleed toen Sallie slechts 7 jaar oud was. Daarna bracht Sallie lange(re) periodes door bij haar oudere getrouwde zussen die in Staunton, Virginia woonden. Ze trouwde de veelbelovende jonge advocaat James Dooley in 1869 en begonnen hun leven samen in Richmond.

In 1886, kochten de Dooleys een groot perceel grond aan de oevers van de James River. Het kinderloze stel, beiden inmiddels de 40 gepasseerd begonnen de bouw van hun nieuwe huis en de transformatie van het perceel. Sallie Dooley was een fervent horticultuur student. Ze was dan ook actief betrokken bij de aanleg, inrichting en onderhoud van de tuinen van Maymont.

Sallie Dooley was ook een auteur en in haar poëzie zie je haar passie voor tuinen terug alsmede haar passie voor de landelijke vooroorlogse wereld waarin ze opgroeide. Haar boek getiteld: “Dem Good Ole Times”, wat gepubliceerd werd door Doubleday Page en Co in 1906 is een verzameling van reflecties en verhalen, verteld vanuit het perspectief van een slaaf. Het boek is geschreven in het dialect wat door de slaven gebruikt en gesproken werd. Sallie Dooley kende dit dialect nog uit haar kindertijd.

In 1882 richtte Sallie, als regentes, Virginia’s eerste branch op van de “Dochters van de Amerikaanse Revolutie”, de “Old Dominion Branch” om precies te zijn. Ze was tevens een van de oprichtsters van de “Koloniale Dames van Virginia” wat een onderdeel was van de “Orde van de Crown” (Amerikanen van koninklijke komaf). Ze was tevens een supporter van Vereniging ter behoud van de Antiquiteiten in Virginia en de Virginia Historical Society. De Virginia Historical Society bestaat momenteel nog steeds en is gehuisvest in een monumentaal gebouw in Richmond aan 428 N. Blvd. Zeker een bezoekje waard.

Sallie Dooley overleed in haar zomerhuis, Swannanoa op 5 september 1925 op 79-jarige leeftijd. Haar testament bevatte enkele zeer grote donaties waaronder $500,000 dollar aan het Crippled Children’s Hospital, $500,000 voor de Richmond Public Library en $250,000 voor het bisdom Virginia. Tevens was bepaald dat de juwelen van Sallie verkocht moesten worden en de opbrengst zou worden gedoneerd ten behoeve van missies van het bisdom. Zoals aangeraden door haar man liet ze Maymont na aan de stad Richmond onder de voorwaarde dat Richmond het landhuis en de tuinen als museum zou openstellen voor het publiek. Maymont werd als museum geopend voor het publiek in maart 1926.