I Latina

I Latina was het restaurant waar we onze trip naar Argentinië zouden afsluiten. Ik had nu al medelijden met de delegatie die vooruit gereisd was en die aantal bars en clubs moesten bezoeken alsmede een aantal restaurants om het eten voor te proeven om zo goede aanbevelingen aan ons te kunnen geven.

Zo hadden ze via via ook het restaurant I Latina gevonden. Het was blijkbaar een redelijk nieuw restaurant en ze hadden daar voor ongeveer 100 USD pp een 8 gangen menu in elkaar gezet met wijn. Dat was toch zeker het proberen waard.

Het restaurant zelf had iets weg van een cantina. Het pand lag een beetje teruggetrokken van de straat achter een groot hek met een kleine voortuin. Het was in 2 delen opgedeeld: een lange ruimte wat leek op een hal waar enkele tafeltjes stonden en daarnaast een vierkante ruimte waar 4 grote tafels stonden voor groepen waar je ook deels uitzicht had op de keuken.

Zoals gezegd bestond het menu uit 8 gangen en ik zal het hieronder even inkopiëren. Helaas is het niet gelukt om alles te vertalen, maar het was heel, heel erg lekker allemaal.

Appetizer
White corn arepas with anise and colombian hogao

Bread Basket
Banana bread, Chipá, coconut bread, focaccia with olives and mixed seeds bread with lime and pepper flavored butter

First course
Confit duck with tamarind and quinoa salad in rice paper roll

Second course
Caramelized prawns with spicy pineapple and fennel

Third course
Barú style ceviche with season fish, mango biche, coconut and lychee

Fourth course
Grilled octopus and achiote risotto with corn and bacon

Fifth course
Braised pork in coffee and sugar cane reduction

Sixth course
Ecuadorian cacao truffle with sea salt and olive oil

Seventh course
Avocado and Tequila ice cream

Final course
Typical Colombian coffee infused with cinnamon and cardamom
Petit Fours

Ik heb alleen wel een vervangend gerecht gevraagd voor de gang met de octopus aangezien dat toch echt niet mijn ding is. Maar verder was het allemaal even goed bereid en ontzettend lekker. Iedereen die erbij was, was dan ook laaiend enthousiast. We hebben er samen met het personeel het licht uitgedaan aangezien we veruit de laatste gasten waren.

Hulde aan de mensen die deze plek gevonden hebben, want het was de perfecte afsluiting van een hele mooie tijd in Buenos Aires. Ik heb er waanzinnig van genoten van de tijd die ik er door heb mogen brengen en hoop er zeker nog een of enkele keren terug naar toe te gaan. Het leven is er geweldig en de mensen zijn enorm hartelijk. Een aanrader voor iedereen om eens te bezoeken.

Polo in Argentinië

Polo is in Argentinië een razend populaire sport. Voetbal is veruit het populairst en daarna zijn het rugby, hockey en polo, niet noodzakelijk in die volgorde. In de vorige posting had ik al verteld over het bezoek aan La Dolfina, de club van ’s werelds beste polo speler Adolfo Cambiaso. In ieder geval dat werd ons verteld.

Nu is het echter zo dat op dit moment Adolfo Cambiaso niet de nummer 1 van de wereld is, maar de nummer 2. In ieder geval volgens de  ranking op World Polo Tour wat de toonaangevende ranking is. Volgens deze ranglijst is Facundo Pieres de nummer 1. Hij speelt echter voor een concurrerend team. Het is echter wel zo dat Adolfo jarenlang de onbetwiste nummer 1 is geweest.

Het grappige is overigens wel dat als je die lijst bekijkt, er van de top 20 maar liefst 15 uit Argentinië komen en uit de top 10 maar liefst 8 inclusief de nummers 1 en 2. Dit is zeker een indicatie voor wat betreft hoe erg polo leeft in Argentinië.

Zo vinden ook de 3 grootste en meest belanrijke toernooien plaats in Argentinië. Samen worden deze 3 toernooien ook wel de “Triple Corona” genoemd. Deze 3 toernooien zijn: Argentijns Open, Hurlingham Open en de Tortugas Cup. Toen Adolfo Cambiaso in 1994 met het team waarvoor hij toen speelde de Triple Corona won, werd hij gepromoveerd naar handicap 10. Dit is de hoogst haalbare handicap in de polosport en destijds was hij de jongste speler die ooit handicap 10 behaalde.

De grootste concurrent van het team La Dolfina is het team Ellerstina. Dit is het team waar Adolfo Cambiaso voor speelde voordat hij zijn eigen team startte. De huidige sterspeler van het Ellerstina team is de eerder genoemde Facundo Pieres. Facundo Pieres, geboren in 1986, werd op 19 jarige leeftijd gepromoveerd tot handicap 10 en loste daarmee Adolfo Cambiaso af als jongste speler die ooit handicap 10 behaalt heeft.

In landen als Nederland heeft de polo sport veel meer een elitair karakter dan in bij voorbeeld een land als Argentinië. Er zijn wel grote financiële investeringen nodig om polo op hoog niveau te kunnen spelen aangezien de kwaliteiten van het paard zeker een belangrijke invloed hebben en je meerdere paarden nodig hebt om een wedstrijd op topniveau te kunnen spelen. Desondanks heeft de polo sport in Argentinië een zeer breed draagvlak en grote populariteit onder de bevolking.

Het kan even zoeken zijn om een wedstrijd te kunnen vinden, maar met mooi weer en een lekker zonnetje is het absoluut een aanrader om er eens een kijkje te gaan nemen en zeker in Argentinië. J

La Dolfina

Een van de tripjes die we konden doen in Argentinië was een bezoekje brengen aan de Polo Club “La Dolfina”. Hier speelt ook het gelijknamige polo team La Dolfina. Dit team is opgebouwd rondom ’s werelds beste polo speler Adolfo Cambiaso, maar daarover in een andere posting meer.

Het terrein van de club beslaat zo’n 60 hectare en betreft voornamelijk stallen, speelvelden en ruimtes om de paarden te trainen/rijden. Centraal op het terrein staat ook een klein gebouwtje wat lijkt op een grote huiskamer met een barbeque. Hier eten de spelers gedurende de dag en relaxen ze ook na de training en wedstrijden.

De club heeft zo’n 150 man in dienst die zich volledig bezighouden met het trainen en verzorgen van de paarden als ook het onderhoud van het complex. Er worden weleens grappen gemaakt dat Polo schuld heeft aan het feit dat het zo slecht gaat met de Argentijnse economie. Veel mensen zijn opgegroeid in een polo cultuur wat vooral neerkomt op lekker (en veel) eten en drinken en vooral niet te hard werken. Ik zal bij deze mijn eigen mening daarover onthouden.

Toen we aankwamen werden we heel vriendelijk ontvangen door een groepje mensen. Ze hadden een klein tentje buiten staan waar hapjes geserveerd werden. Dit waren in eerste instantie voornamelijk kaas en worst. Dit ging gepaard met wijn, bier en fris. Aangezien het inmiddels toch al net na het middaguur was, besloten we dat een wijntje eigenlijk best wel kon. We probeerden ook heel beschaafd de bordjes met worst en kaas leeg te eten. Echter toen we dat bijna gedaan hadden kwamen de schalen empanadas te voorschijn. Een empenada valt het best te verglijken met een mini calzone pizza. Na enkele van die empenadas gegeten te hebben waren inmiddels de schalen met kaas en worst weer aangevuld. Toen iedereen daar weer op overgeschakeld was, werden de empanadas weer aangevuld. En die Argentijnse baas van het complex maar klagen dat hij zo dik was geworden sinds hij hier ging werken. Ik weet inmiddels wel waarom. J

Dus maar besloten om even de stallen te gaan bekijken. Nu heeft Adolfo Cambiaso zijn eigen stal met daarin zijn 8 beste paarden. Naar ik begrijp hebben die paarden individueel een waarde van tussen de 400.000 en 800.000 dollar per paard. Adolfo speelt over de hele wereld, maar deze paarden zijn zo goed dat ze Argentinië nooit verlaten. Dit omdat de 3 meest prestigieuze toernooien ter wereld alle 3 in Argentinie plaatsvinden. De mindere paarden gaan dus mee de wereld over en daarnaast heeft hij ook paarden in andere stallencomplexen in andere plaatsen ter wereld (Londen en Dubai). In een aparte ruimte in de stal had hij ook zijn eigen mini fitnessruimte. Toch wel een apart gevoel om eens naast een paard te staan van 800.000 dollar in plaats van een sportauto van hetzelfde bedrag.

Na een rondleiding en uitleg van ongeveer 1,5 uur was het tijd om, ja jullie raden het al, te gaan lunchen. Nu zaten de meesten nog vol van de snacks en hapjes bij aankomst. Maar goed de een groot aantal hadden bij aankomst ook het vlees en de spare ribs gezien die al op de barbeque bereid werden. Dus ja, dat wil je dan ook weer niet missen. Argentinië staat toch bekend als een van de landen waar je heel goed vlees kunt eten.

Het was allemaal even lekker en na 6 gangen van vlees en enkele bijgerechten, kwamen er nog 3 verschillende desserts op tafel. Iedereen zat dus helemaal vol, maar wat was het lekker.

Daarna nog even naar een trainingswedstrijdje gekeken. Hier speelden enkele van de jongere spelers. Hun taak was om te spelen met nieuwe paarden en te kijken of deze potetntie hebben. Helaas zagen we Adolfo zelf niet. Het minpuntje van de dag was dat een van de paarden tijdens de trainingswedstrijd een beroerte kreeg en dit niet overleefde. Het was heel sneu om te zien hoe toen de poten van het paard bij elkaar gebonden werden en het vervolgens achter een traktor weggesleept werd naar de ‘paardenbegraafplaats’. Hier waren een aantal mensen van de groep toch wel wat van geschrokken. Dus dit was tevens het punt voor ons om terug te gaan naar het hotel wat toch een goed uur rijden was.

Al met al een hele mooie en unieke ervaring om een keer een dagje het leven van een polospeler van dichtbij mee te maken.

Sfeerimpressie van een dagje polo