Maymont’s naturalistische Japanse tuin staat in sterk
contrast tot de formele Italiaanse tuin. Zodra je de Japanse tuin binnentreedt door de
onderscheidende poorten, waan je je meteen in een andere wereld. De tuin is
koel, schaduwrijk en heeft een intiem karakter. Geluiden worden gedempt. Zelfs
kinderen nemen vaak even een stapje terug, worden rustiger, observeren meer en
worden introspectiever wanneer ze de tuin binnentreden. Alhoewel het geen
religieuze tuin is, zet de tuin veel mensen aan het denken en laat hen tevens
reflecteren.
De Japanse tuin bevat een mix van diverse stijlen van
Japanse tuinen uit twee verschillende ontwerpperiodes. In 1911 kochten de
Dooley’s een wigvormig deel van het Kanawha kanaal dat grenst aan Maymont. Voor
het ontwerp van de tuin, veronderstelt men dat de Dooley’s Muto ingehuurd hebben.
Muto was een vooraanstaand tuinontwerper die verschillende Japanse tuinen
ontworpen heeft voor andere estates aan de Amerikaanse Oostkust.
Het concept van aangelegde tuinen is ontstaan in de 7e
eeuw in China en door Koreaanse hoveniers overgebracht naar Japan. De Japanners
hebben het concept van aangelegde tuinen wel aangepast aan de lokale
omstandigheden en behoeften.
De oorspronkelijke Japanse tuin had een veel kleiner oppervlak.
Een aantal specifieke kenmerken van die tuin inclusief het steenwerk rondom de
basis van de waterval, verschillende bomen en de kronkelende waterloop die
uitkomt in de grote vijver zijn nog steeds in de huidige versie van de tuin
terug te vinden. Helaas zijn na de dood van de Dooley’s een groot aantal
oorspronkelijke details en schoonheid verloren gegaan.
In 1978 werd de tuin gerenoveerd door Earth Design Inc.
Tijdens de renovatie werden klassieke elementen van Japanse tuinen in Kyoto,
Tokyo en Nara in de tuin verwerkt. De stijl die gebruikt werd voor de renovatie
is beter bekend als een “stroll garden” oftewel een “wandeltuin”. Door middel
van het ontwerp, probeert men de bezoekers verschillende impressies te geven zodra
bepaalde delen van de tuin binnen het gezichtsveld komen.
De Japanse tuin heeft nu getrimde en gesnoeide bomen en
struiken, geharkt zand, steengroeperingen en verschillende waterelementen. Alle
elementen zijn ontworpen om de indruk te creëren van een oud, natuurlijk
ontwikkeld landschap. Additionele specifieke elementen die in de tuin verwerkt
zijn, zijn stenen lantaarns, paden en bruggen.
Groene, bruine en grijze kleuren zijn gebruikt om de
robuustheid van de natuurlijke omgeving te vertegenwoordigen. Bloemen worden
discreet gebruikt. Wateririssen bloeien aan de oevers in de lente gevolgd door
bloeiende waterlelies in de zomer. Kersenbloesem markeert de overgang van de
lente naar de zomer.
Recent zijn er additionele elementen toegevoegd aan de
tuin. Dit betreft onder andere de Noordelijke toegangspoort, een traditionele
boog, accentuerende planten bij de vijver, twee nieuwe lantaarns en een nieuw
wandelpad rondom de vijver.
Wanneer je de tuin bezoekt, bedenk dan vooral dat de “echte”
schoonheid van de tuin schuil gaat in de subtiliteit van de tuin zelf.
Realizeer jezelf hoe spaarzaam bloemen gebruikt zijn en let vooral op de
texturen die gebruikt zijn.
No comments:
Post a Comment