Ollantaytambo – deel 4

De Inca’s hebben ook verschillende opslagruimtes gebouwd op de heuvels rondom Ollantaytambo van onbewerkte stenen. Deze opslagruimtes werden qollqa genoemd in de locale Quecha-taal en werden gebouwd in de hoger gelegen delen. Op deze hoger gelegen delen was er meer wind en lagere temperaturen. Deze omstandigheden boden betere bescherming tegen bederf van de goederen, voornamelijk landbouwproducten die op de omliggende terrassen verbouwd werden en die vervolgens in de ruimtes opgeslagen werden. Bederf werd verder tegen gegaan door ingenieus aangelegde ventilatiesystemen. Graan werd in de opslagruimtes gegoten door de ramen aan het hoger gelegen deel en er vervolgens uigehaald via het raam aan het lager gelegen deel.

De hoofdmijnen en –groeves van Ollantaytambo waren gelegen in Kachiqhata in een ravijn aan de overkant van de Urubamba-rivier ongeveer 5 kilometer buiten de stad. De locatie heeft 3 delen waar ertsen, mineralen en voornamelijk stenen gewonnen werden: Mullup'urku, Kantirayoq, and Sirkusirkuyoq. Alle 3 de locaties produceerden stenen die gebruikt werden voor de gebouwen die op Tempel-hill gebouwd zijn. Een uitgebreid netwerk van wegen, oplopende en aflopende delen verbonden de mijnen met de gebieden waar de structuren gebouwd werden. Dit om het transport van de stenen te vergemakkelijken. In de mijnen vindt men ook verschillende chullpas. Dit zijn smalle torens gemaakt van steen. Deze werden gebruikt als graven in de tijd voor de Spaanse overheersing. Vermoedelijk werden deze gebruikt om de mensen te begraven die tijdens het werk in de groeves en mijnen om het leven kwamen.

Aangezien Ollantaytambo omgeven is door bergen, lopen de de hoofdtoegangswegen door de Urubamba-vallei. Hier hebben de Inca’s wegen gebouwd die Ollantaytambo verbonden Machu Picchu in het Westen en Pisaq in het Oosten. Tijdens de Spaanse pogingen Peru te veroveren, versterkte Keizer Manco de verdedigingslinies aan de Oostkant om te proberen de Spanjaarden tegen te houden. Het eerste deel van deze versterkte verdedigingswerken was een serie stijle terrassen bij Pachar vlakbij het punt waar de Anta en Urubamba-rivieren samenkomen. Achter deze terrassen hebben de Inca’s de Urubamba-rivier gekanaliseerd zodat de rivier de vallei tweemaal “oversteekt”: eenmaal van rechts naar links en vervolgens weer terug. Dit zorgde voor 2 extra verdedigingslinies. Deze werden verder versterkt door de forten van Choqana op linkeroever en Inkapintav gelegen op de rechteroever achter de twee eerder genoemde rivierlijnen. Achter deze forten lagen 11 hoge terrassen die de vallei volledig afsloten tussen de bergen, gevolgd door een diepe, smalle vallei die gevormd was door de Urubamba-rivier. De enige manier om de weg vanaf hier te vervolgen richting Ollantaytambo was door de poort van T'iyupunku, een dikke verdedigingsmuur met 2 smalle doorgangen.

Aan de Westkant werd de toegang tot Ollantaymbo vanuit Machu Picchu verdedigd door het fort van Choquequillca. In het geval deze forten en verdedigingswerken niet zouden volstaan of overlopen zouden worden, boden de hoge terrassen van Tempel-hill een laatste verdedigingslinie tegen indringers.