Penelope

Mensen die mij enigszins kennen, zullen waarschijnlijk deze post met enige verbazing lezen. Een groota deel van mijn jeugd ben ik opgegroeid met een of meedere katten. Enkele jaren nadat mijn eerste kat overleed, was er als “verrassing” ineens een nieuwe kat en die heeft uiteindelijk ongeveer 15 jaar een heel mooi leven gehad in het huis van mijn ouders. Mijn voorliefde voor katten en niet zozeer honden, komt dan ook voornamelijk door het feit dat ik opgegroeid ben met katten en je er gewoonweg minder omkijken naar hebt. Je kunt ze gerust een dagje alleen laten zonder dat ze enkele “cadeautjes” achterlaten in het huis.

Echter recent heb ik van nabij een puppy zien opgroeien. De puppy was ongeveer 4 weken oud (een cockerspaniel) toen ik haar voor het eerst zag. Ze was toen net iets groter dan mijn handpalm en enigszins onder haar gewicht en kreeg de naam Penelope.

Sinds die tijd is het hard gegaan. Je ziet de puppy niet iedere dag groeien, maar je ziet meteen het verschil als je haar enkele dagen niet ziet. Het is ook ontzettend leuk om te zien wat ze wel en niet doen. Zo proberen ze als je jong zijn overal in en onder te kruipen: bankstel, stoelen, bed, armleuningen. Hoe kleiner ze zijn, hoe makkelijker dat gaat. Echter terwijl ze groeien wordt dat overal in en onder kruipen steeds moeilijk. Zelf lijken ze dan soms ook verbaasd te zijn dat sommigen dingen niet meer lukken.

Je beseft dan meteen wel hoe hard bepaalde dingen gaan en hoeveel tijd je er in moet steken in het begin. Tijd om ze zindelijk te krijgen en hoe hard ze groeien. Zo kan het zijn dat als je ze enkele dagen niet ziet, ze ineens zelf de trap op en af kunnen. Het is heel mooi om dit van zo nabij mee te maken en heeft mijn ogen op meerdere gebieden geopend. Het heeft ook mijn latente liefde voor honden enigszins aangewakkerd. J

Ervanuitgaande dat hezelfde voor opgroeiende kinderen geldt, doet je dat beseffen hoe belangrijk iedere dag is en hoeveel je mee kunt maken en ook kunt missen als je er niet bij bent. Zeker iets om goed in het achterhoofd op te slaan en goed te onthouden, mocht ik ooit zelf in de situatie komen waar er kinderen in het spel zijn.

Voorlopig laat ik die eer even aan mijn zusje en haar man, maar over de geboorte van hun zoon (en mijn neefje) meer in de volgende post. J