Hail to the Redskins

Nu ik frequent in Amerika ben, werd het de hoogste tijd om eens iets met mijn grote passie te doen: American Football. Er zijn 3 teams die hun thuiswedstrijden spelen op locaties waar ik veel in de buurt ben: de Philadelphia Eagles, de Washington Redskins en de North Carolina Panthers. Nu spelen de Eagles en de Redskins in dezelfde divisie als mijn geliefde New York Giants, dus zijn het directe concurrenten van elkaar voor de play offs. Maar goed de Panthers spelen vaak ook niet op een niveau om over naar huis te schrijven.

Dus besloten om een wedstrijdje van de Redskins mee te pakken (Washington Redskins tegen de Buffalo Bills, waarbij de Redskins in de witte shirts speelden en de Bills in het blauw. Hail to the Redskins is het clublied van de Redskins). Washington is een erg leuke stad, dus als de wedstrijd tegenvalt, is er altijd in de stad nog genoeg te doen. Ze hebben sinds vorig jaar een jonge, dynamische en spelbepalende speler waar men voor dit jaar hoge verwachtingen van heeft. Dus kaartjes gekocht via stubhub en op naar de wedstrijd. Washington is toch al gauw 2,5 tot 3 uur rijden en zelfs op zondag gaat dat niet veel sneller.

Na een uur of 3,5 sturen eindelijk aangekomen bij het stadion. De wedstrijd was toen al begonnen. Een wedstrijd duurt officieel 4 keer 15 minuten, maar met de vele onderbrekingen duurt een periode van 15 minuten al gauw 45 minuten. Dus er was nog volop tijd om van de wedstrijd te genieten. Het jammere was alleen wel wat het een pre-season wedstrijd was. Dus alle grote namen speelden alleen de eerste 15 minuten en aangezien dat al voorbij was, heb ik met name het tweede en derde garnituur zien spelen. Eigenlijk is dat erg leuk, want die jongens zie je amper en zij willen zich juist heel graag bewijzen. Dat maakt de wedstrijd dus enorm onvoorspeelbaar omdat men elkaars kwaliteiten een stuk minder kent.

Het stadion ligt in “the middle of nowhere” en er is amper openbaar vervoer. Dus iedereen komt met de auto. Het rare is overigens wel dat er toch volop alcohol geserveerd wordt tijdens de wedstrijd tot aan sterke drank toe.

Het leuke is overigens wel dat alles er een stuk relaxter is. Geen verplichte bus/treincombi’s en dat soort ongein. Fans van beide clubs zitten gewoon door elkaar in het stadion en ook als je fan bent van een ander team, kun je gewoon met je shirtje in het stadion gaan zitten.

De sfeer was uitstekend. Het was erg gezellig en ik heb er geen enkele vorm van aggressie gezien. Ik moet wel toegeven dat het spel er in het echt een stuk minder indrukwekkend en minder flitsend uitzag dan op televisie.

Het leukste deel van het American Football gebeurt echter na de wedstrijd: het tailgaten. Er zijn heel veel fans die met complete bussen, campers en aanhangwagens naar het stadion gaan. Sommigen gaan niet eens het stadion in, maar zetten buiten op de parkeerplaats alles op inclusief TV schermen en dan komen de barbeques te voorschijn.

Na de wedstrijd wordt er dan tot laat in de avond gepraat, gebarbequed, gegeten en gedronken. Het is al leuk genoeg om het gewoon te zien als je er langsloopt, maar mocht je een groepje bij elkaar weten te krijgen, is het ook erg leuk om zelf te doen.