Perurail

Vanuit Cusco kun je op 2 manieren Machu Picchu bereiken: per trein of per bus/taxi/te voet. De treinreis gaat direct van Poroy naar Aguas Callientes. Het alternatief is om per bus van Cusco naar Santa Maria te reizen. Vanuit Santa Maria, kun je per taxi doorreizen naar La Hydroelectrica en vanuit La Hydroelectrica is het 2 uur lopen naar Aguas Callientes. Blijkbaar is het ook per trein te bereiken vanuit La Hydroelectrica, maar dat heb ik niet gezien. Ik heb het vermoeden dat er ook wegen moeten liggen aan de andere kant van de berg aangezien het me anders onmogelijk lijkt om een kleine stad als Aguas Callientes continue van allerlei zaken te voorzien zoals voedsel en medische zorg.

Ondanks dat er nog steeds een spoorweg door de stad Cusco loopt, wordt dit deel van het traject niet meer gebruikt. De trein naar Machu Picchu vertrekt vanuit Poroy. Dit is een klein dorpje net buiten Cusco.

De route naar Machu Picchu loopt via Ollantaytambo naar Aguas Callientes over een zeer smal enkel spoor. Er zijn slechts beperkte delen waar het een dubbel spoor is en dat is puur zodat de treinen elkaar kunnen passeren. De treinreis duurt ongeveer 3,5 uur en de trein rijdt niet harder dan ongeveer 30 a 40km/h. Harder rijden is vaak niet mogelijk vanwege de kwaliteit en de smalle spoorbreedte van het spoor. Aguas Callientes is het eindstation en vandaaruit brengen kleine busjes je naar de ruïnes. Vroeger liep de spoorlijn nog door voorbij Aguas Callientes maar dat is grotendeels verwoest door overstromingen.

Tijdens de reis moet er een aanzienlijk hoogteverschil overbrugd worden. Dit wordt gedaan door middel van zig-zag’en. Vanuit Cusco naar Machu Picchu daalt de trein en terug gaat de trein omhoog. De trein rijdt rechtdoor over een wissel. Wanneer de wissel gepasseerd is, zet er iemand handmatig de wissel om en gaat de trein achteruit terug en vervolgens naar beneden tot de volgende wissel. Wanneer deze gepasseerd is, zet iemand deze wissel om en gaat de trein vooruit verder naar beneden. Zo zijn er 5 zig-zag’s die helpen om een aanzienlijk hoogteverschil te overbruggen. Hiken langs het spoor is officieel verboden, maar soms vraag je je toch af hoe mensen sommige van de erg afgelegen huizen langs het traject bereiken.

Het grappige is dat als je een kaartje koopt je meteen een stoel en wagon toegewezen krijgt. Verder is het niet toegestaan om je op het perron te begeven tot vlak voor de trein vertrekt. Iedereen dient netjes te wachten in de stationshal. Per wagon heb je 2 conducteurs. Zij voorzien je niet alleen van eten en drinken, maar verkopen ook offciële souveniers inclusief Peru Rail souveniers. De hele crew houdt zelfs complete werkbesprekingen op het perron voor de trein vertrekt, waarbij ook ieders outfit geïnspecteerd wordt. Het deed me een beetje denken aan de crews die je normaal op lange vluchten ziet.

De wagons en treinstellen zijn zeer comfortabel met goede stoelen en erg licht omdat er veel grote ramen gebruikt zijn. Delen van het dak van de wagons bestaan ook uit ramen. Als gevolg hiervan heb je vaak een goed uitzicht, ook wanneer de trein langs hoge, steile bergwanden rijdt.

Verschillende treinen hebben ook een eerste klasse (first class). Een opmerkelijk detail is dat deze first class wagons zijn ontworpen door James Park & Associates. Dit is tevens het bedrijf dat de First Class cabins voor Singapore Airlines ontworpen heeft.

Poroy 

Aguas Callientes