Keuzevak in Dubai – deel 2

De eerste dag was er een uitgebreid en gevarieerd programma. Zo werd de dag geopend met presentaties van de gouverneur van het DIFC (Dubai International Financial Center) samen met zijn collega die aan het hoofd staat van Strategie en Corporate Planning. Dubai, aangezien het liberaler is dan vele omringende landen in het Midden Oosten, probeert zich te profileren als een financieel centrum, zowel voor het Midden Oosten zelf als ook een verbinding te vormen tussen het Midden Oosten, Afrika en de rest van de wereld. Dit aangezien het vrij centraal gelegen is tussen Europa, Azie en Afrika. Het nadeel wat Dubai echter heeft is dat het weekend valt op vrijdag en zaterdag en zondag een gewone werkdag is in Dubai. Dit kan een probleem geven aangezien de beurzen open zijn van maandag t/m vrijdag en je dus of mensen 1 dag van hun weekend moet laten werken of je het gevaar loopt dat je 1 dag per week mist en dat is met de volatiliteit van de beurzen en verwachtingen van klanten gewoonweg onmogelijk. In Saudi Arabië viel het weekend t/m juni 2013 op donderdag en vrijdag, maar dat is vanaf juli van datzelfde jaar per koninklijk decreet veranderd en gelijk getrokken met de rest van de regio (vrijdag/zaterdag).

Gedurende het tweede deel van de ochtend waren er presentaties en een panelsessie met onder andere CEOs and CFOs van enkele investeringsmaatschappijen, het hoofd van de Investment Banking Divisie van de Nationale Bank van Abu Dhabi en de CFO van Pepsi Co.

Na de lunch ging men dieper in op de specifieke omstandigheden in Saudi Arabië en Egypte met een 3-man panel inclusief 1 van de professoren die oorspronkelijk uit Turkije komt.

De dag werd afgesloten met een bezoek aan de Burj Khalifa, wat tot op heden nog steeds het hoogste gebouw ter wereld is. Er zijn plannen om hogere gebouwen te bouwen in onder meer China en Saudi Arabië, maar die zijn voorlopig nog niet klaar.

Er zijn overigens verschillende economische theorieën over de nadelige effecten voor de economie als geheel als gevolg van het bouwen van dergelijke prestigieuze en hoge gebouwen. Aangezien de bouw van dit soort complexen enorme kapitaalinjecties vergt, zorgt dit in de rest van de economie voor een misallocatie van kapitaal wat op de (middel)lange termijn nadelige gevolgen heeft voor de economie als geheel.

Nu is het zo dat een aantal landen in het Midden Oosten relatief rijk zijn als gevolg dat bij voorbeeld in sommige landen olie rijkelijk aanwezig is. Echter het nadeel hiervan is dat deze landen te veel leunen op de inkomsten die relatief gemakkelijk binnenkomen door het winnen en verkopen van de olie. Door de veelal overvloedige aanwezigheid van deze grondstoffen is er echter weinig noodzaak voor deze landen om te innoveren en sluipt er een vorm van inertie in het land. Volgens een van de professoren die ik had voor een ander vak wordt dit ook wel “Dutch Disease” genoemd en dateert uit de Gouden Eeuw voor Nederland. In deze periode verdiende Nederland heel veel geld aan de specerijenhandel met het Oosten en was er verder weinig innovatie. Het grappige is overigens dat voorop lopen met bepaalde vernieuwingen ook niet altijd een voordeel is. Zeker niet als je niet continu blijft innoveren. Zo liep Engeland voorop in de Industriële Revolutie, maar konden andere landen vrij eenvoudig de achterstand inhalen door gebruik te maken van de opgebouwde kennis inclusief gemaakte fouten en het vervolgens beter doen in eigen land. Als gevolg van het gebrek in Engeland om continu te verbeteren, verouderde het industriepark en kapitaalvoorraad vrij snel waardoor het binnen enkele jaren weer tegen een innovatie-achterstand aan keek.