FDNY - Deel 3

De volgende oefening was een nagebouwd deel van een metrostation met rails waar een metro gecrashed was. De bedoeling is om zo snel mogelijk alle lichamen uit de ruimte te halen. We mochten gebruik maken van een klein karretje waar we de dummy’s met behulp van verschillende soorten “stretchers” en andere hulpmiddelen op konden vervoeren.

De laatste oefening was er een waar we door een doolhof moesten kruipen met volledige uitrusting inclusief zuurstoftank zonder zicht. Dit viel nog best tegen aangezien op sommige plekken het plafond heel laag was en ik een beetje op mijn zij moest draaien omdat anders mijn zuurstoffles ervoor zorgde dat ik klem kwam te zitten tegen het plafond en dan lag ik al plat op mijn buik op de grond. Vervolgens waren er nog wat andere obstakels waar je omheen, overheen of langs moest kruipen. Vervolgens moesten we de oefening herhalen en het met zijn tweeën doen en werd er zonder dat je het in de gaten had ergens op het parcours een dummy van het formaat van een baby/klein kind geplaatst. Dan zie je meteen het effect van mental programming. Je probeert je te herinneren hoe je moest kruipen en waar de obstakels lagen en vervolgens vergaten heel veel mensen op te letten. Een groot deel miste de dummy, kroop eroverheen, er langs of duwde het aan de kant met de gedachte dat het een obstakel was. Van degenen die de dummy wel opmerkten was het opvallend te zien dat sommigen de dummy helemaal meesleepten door het doolhof terwijl anderen probeerden om te keren en terug te gaan naar het begin aangezien de dummy vaak ergens in het begin op het parcours geplaatst werd.

Tot slot mocht er van iedere groep 1 persoon mee met de “echte oefening”. Aan het einde van de dag was er een korte oefening van de echte brandweermannen waarbij er dus van iedere groep van de studenten 1 persoon mocht meerijden in de trucks en meedoen in de oefening.

Al met al een waanzinnig leuke dag, heel veel van geleerd en vooral veel respect gekregen voor de brandweer.

Belangrijk is om veel, heel veel te drinken aangezien je super veel vocht verliest gedurende de oefeningen. Er hangen zelfs kleurstalen in de toiletten en urinoirs waar de brandweerlui de kleur van hun urine moeten vergelijk met de kleuren op de staal om te zien of ze wel of geen vochttekort hebben. Een vochttekort kan namelijk leiden tot beperkt bewustzijn, inschattingsfouten en situaties waarbij je niet alleen jezelf maar ook slachtoffers en collega’s in gevaar brengt.

Je leert vooral hoe (fysiek) veeleisend het werk van de brandweer kan zijn en ook hoe gevaarlijk. Iedere keer als die alarmbel gaat, riskeren deze mensen hun leven voor de veiligheid van anderen en een foutje, hoe klein ook, kan fataal zijn. En die alarmbel gaat verschillende keren per dag en je weet niet wat er op je af komt. Het kan zijn dat je iemand uit een voertuig moet knippen, een straat die onder water staat of een gebouw wat volledig in brand staat.

De dag afgesloten met een buffet en oh wat smaakte het eten en de pizza dan lekker na een dag vol in de weer te zijn geweest. Een groot aantal brandweerlui van de FDNY hebben Italiaanse roots en ze hebben 1 ding gemeen: eten. Ze houden allemaal van lekker en goed eten. Dus aan eten was er geen gebrek. Tot slot lekker gedoucht en daarna terug naar Manhattan.

Toen ik terug liep richting de poort was inmiddels het complex grotendeels verlaten en dan zie je pas goed hoe uitgestrekt en imposant het complex is. Het geeft je ook wat stof tot nadenken en een mogelijkheid om alles goed te laten bezinken wat het nog indrukwekkender maakt. Zeker als je dan langs enkele brandweerauto’s loopt op weg naar de toegangspoort van het complex.