Ollantaytambo – deel 3

'Araqhama grenst in het Westen aan Cerro Bandolista, een steile berg waarop de Inca’s een ceremonieel centrum gebouwd hebben. De terrassen van Pumatallis zijn aangelegd op het deel van de berg dat uitkijkt over de stad en aan beide zijden geflankeerd door rotsen. Vanwege het indrukwekkende karakter van deze terrassen staat Tempel Hill ook wel bekend als “Het Fort”. Deze naamgeving is echter niet helemaal correct aangezien Tempel Hill voornamelijk voor religieuze doeleinden werd gebruikt en niet voor defensieve doeleinden. De hoofdingang naar het ceremoniële centrum is bestaat uit een serie trappen die naar het plateau bovenop de berg leiden. Het ceremonieel centrum aan de voet van de serie trappen is verdeeld in drie delen: het midden-gedeelte wat voor de terrassen ligt, het tempel-gedeelte in het Zuiden en het gedeelte wat gebruikt werd voor begrafenissenin het Noorden.

Het tempel-gedeelte is opgetrokken uit stenen die uitgehouwen zijn in specifieke pasvormen. Dit in tegenstelling tot de twee andere delen van Tempel Hill die opgetrokken zijn uit ruwe onbewerkte stenen. Het is toegankelijk via een trap die eindigt op een terras met een half afgebouwde toegangspoort. Achter de toegangspoort, vind je een een open ruimte met twee onafgebouwde monumentale muren. Het belangrijkste gebouw van dit gedeelte is de Zonnetempel. Helaas is deze tempel niet afgebouwd, maar het herbergt wel de muur met de 6 monolieten. Het midden-gedeelte en het begrafenis-gedeelte herbergen enkele rechthoekige gebouwen waarvan sommige uit twee etages bestaan. Ook vindt men hier enkele fonteinen.

“Het bad van de prinses” is een fontein aan de voet van de ruïnes. De onafgebouwde structuren en de hoeveelheid stenen  blokken en afval die je op de site aantreft duiden erop dat de bouw nog in volle gang was toen de stad verlaten werd. Aan sommige blokken kun je zien dat ze uit reeds afgebouwde muren gehaald zijn. Dit duidt erop dat er een grootschalige verbouwing gaande was. Het is niet bekend welke gebeurtenis in de geschiedenis ervoor gezorgd heeft dat de bouw gestopt werd, maar men vermoedt dat het kan komen door de opvolgingsoorlog tussen Huáscar en Atahualpa, de Spaanse verovering van Peru en de terugtrekking van Manco Inca van Ollantaytambo naar Vilcabamba.

In zowel de vallei van de Urubamba als die van de Patakancha rivier rondom Ollantaytambo zie je een groot aantal terrassen die voor agrarische doeleinden gebruikt werden. De terrassen beginnen aan de voet van de heuvel en zijn vervolgens tegen de heuvel opgebouwd. De terrassen zorgden ervoor dat er producten verbouwd konden worden op terrein wat daar anders niet geschikt voor was. De terrassen zorgden er ook voor dat de Inca’s gebruik konden maken van de verschillende ecologische zones die je aantreft op verschillende hoogtes op de berg. De terrassen in Ollantaytambo zijn gebouwd op basis van een hogere standaard dan die voor reguliere terrassen in andere gebieden gebruikt werd. Zo zijn de muren hoger en zijn deze gebouwd met behulp van uitgehouwen stenen in plaats van onbewerkte stenen. Andere plaatsen waar dit soort terrassen terug te vinden zijn, zijn de koninklijke landgoeden zoals die in Chincero, Pisac en Yucay.

Een groep verzonken terrassen vindt men ten Zuiden van Ollantaytambo’s Plaza de Armas. Deze terrassen lopen helemaal door tot aan de Urubamba rivier. De terrassen zijn ongeveer 700 meter lang, 60 meter breed en 15 meter lager dan de omliggende terrassen. Op basis van de vorm van worden deze terrassen ook wel Callejón genoemd, wat het spaanse woord voor steeg(je) is. De grond in de Callejón wordt beschermd van de wind door laterale muren. Deze muren absorberen ook het zonlicht gedurende de dag en geven dit gedurende de nacht weer af. Hierdoor wordt een microklimaat gecreëerd wat 2 tot 3°C warmer is dan de grond erboven. Hierdoor kunnen de Inca’s producten die normaal alleen op lagere delen groeien ook op hoger gelegen delen verbouwen.

Aan het Zuidelijke einde van de Callejón met uitzicht over de Urubamba rivier ligt een Inca site genaamd Q'ellu Raqay. De manier waarop de gebouwen en pleinen in Q’ellu Raqay met elkaar verbonden zijn is uniek en anders dan de normale 1-kamer structuur die men normaliter in de Inca architectuur tegenkomt. Aangezien de site geïsoleerd ligt van de overige delen van Ollantaytambo and omringd is door uitgestrekte terrassen, vermoedt men dat het een paleis was dat gebouwd was voor Keizer Pachacuti.