Machu Picchu – deel 3

Machu Picchu ligt op het Zuidelijke halfrond en zoals gezegd ongeveer 1000 meter lager dan Cusco. Als gevolg van de lagere ligging is het klimaat in Machu Picchu veel milder dan in Cusco. Machu Picchu is een van de meest belangrijke archeologische sites in Zuid Amerika, een van de meest bezochte toeristische attracties in Latijns Amerika en de meest bezochte toeristische attractie in Peru.

In Machu Picchu is het jaar verdeeld in twee seizoenen: een nat seizoen en een droog seizoen waarbij het grootste deel van de regen valt in de periode Oktober – April. Echter het kan er op elke willekeurige dag van het jaar regenen. Dit verschilt drastisch van Lima / Cusco. Nu weet ik niet meer precies welke van de 2 steden het precies betreft, maar het gerucht gaat dat het in een van de steden nooit regent of in ieder geval al jaren niet meer geregend heeft.

Machu Picchu ligt boven een boog/bocht in de Urubamba rivier. Als gevolg hiervan heeft Machu Picchu aan 3 zijdes stijle rotswanden die meer dan 450 meter loodrecht naar beneden gaan tot aan de rivier. In het gebied zie je veel ochtendnevel die vanaf de rivier omhoog komt. De locatie van Machu Picchu was vroeger een militair geheim. De diepe afgronden en steile rotswanden bieden een uitstekende natuurlijke verdediging. De Inca-brug, een touwbrug over de Urubamba rivier in de Pongo de Mainique bood een geheime toegang voor het Inca-leger. Een andere Inca-brug is gebouwd aan de West-zijde van Machu Picchu. Op deze locatie is er een gat in de rotsen van 6 meter. Dit gat kan overbrugd worden door 2 boomstammen. Echter wanneer deze verwijderd worden, ontstaat er een gat van 570 meter diep.

De stad Machu Picchu ligt in het zadel tussen twee bergen: Machu Picchu en Huayna Picchu met een indrukwekkend uitzicht over twee bergdalen en een bijna onbegaanbare berg aan de achterkant. Tevens heeft Machu Picchu een watertoevoer van waterbronnen die niet eenvoudig te blokkeren is en genoeg land om voldoende voedsel te kunnen verbouwen voor ongeveer een viervoud van het maximaal aantal mensen dat ooit in Machu Picchu gewoond heeft. Op de hellingen die leiden naar Machu Picchu zijn terrassen aangelegd. Dit is niet alleen gedaan om meer terrein aan te leggen om producten te verbouwen, maar ook om de helling steiler te maken voor potentiële indringers die de hellingen willen beklimmen. De terrassen beperken ook de bodemerosie en landverschuivingen. Twee hooggelegen routes van Machu Picchu gaan via de bergrug terug naar Cusco: een via de Poort van de Zon en de andere via de Inca-brug. Beide routes kunnen eenvoudig geblokkeerd in het geval potentiële indringers Machu Picchu proberen te benaderen via deze routes.

Wat belangrijk is om te weten is dat als je op de top van de berg wat meer rondom Machu Picchu wil bekijken je echt in de ochtend naar boven moet gaan. De rondleiding duurt ongeveer 2 uur en vervolgens moet je zeker rekening houden met een half uur tot een uur om weer naar beneden af te dalen naar Aguas Callientes omdat het bij de busstop erg druk kan zijn. En je moet op tijd terug zijn om te de trein terug naar Cusco te halen. Dus als je in de ochtend naar boven gaat kun je na de rondleiding de omgeving verder verkennen. Het kan raadzaam zijn om een hotelovernachting in Aguas Callientes te boeken.

Machu Picchu – deel 2

Machu Picchu is gebouwd rond 1450 tijdens de hoogtijdagen van het Inca-keizerrijk en lijkt terug te herleiden tot de twee grote Inca’s: Pachucutec Inca Yupanqui (1438-1471) en Tupac Inca Yupanqui (1472-1493). Ongeveer 100 jaar later werd het compleet verlaten. Zoals eerder al aangegeven, heeft dat vermoedelijk te maken met de Spaanse veroveringstochten en de hoop Machu Picchu te sparen door het te verlaten. Dit kan vermoedelijk bevestigd worden door het feit dat de grote rotsen die in alle andere locaties verplaatst of verwoest zijn, in Machu Picchu nog steeds in tact zijn.

Machu Picchu werd bij toeval ontdekt en werd in 1911 wereldkundig gemaakt door Hiram Bingham. Bingham was een docent aan de universiteit van Yale en was op zoek naar de stad Vilcabamba, wat bekend stond als het laatste toevluchtsoord voor de Inca’s tijdens de Spaanse overheersing. De echte stad Vilcabamba werd echter in 1964 ontdekt door de Amerikaanse ontdekkingsreiziger Gene Savoy. Het verhaal gaat dat een lokale 11-jarige Quecha jongen Bingham destijds naar Machu Picchu geleid heeft. Enkele Quecha’s woonden toen nog steeds in de structuren in Machu Picchu.

Bingham heeft gedurende de periode 1911-1915 verschillende trips naar Machu Picchu ondernomen en daar verschillende studies en opgravingen uitgevoerd. Een aantal artefacten heeft hij mee terug genomen naar Yale om ze verder te kunnen bestuderen. Een belangrijk onderdeel van de artefacten was een ceremoniële Inca-messenset gemaakt van Bismut brons. Deze messen zijn gemaakt in de 15^e eeuw en zijn voor zover bekend de oudste/eerste voorwerpen die Bismut brons bevatten. Bingham heeft ook een serie boeken geschreven over de ontdekking van Machu Picchu. Zijn meest bekende boek is “De verloren stad van de Inca’s”, een terugblik op zijn expeditie in 1911 en de ontdekking van Machu Picchu wat hij geschreven heeft in 1948 kort voor zijn overlijden.

Waar de lokale bevolking en intellectuelen eerst enthousiast waren inzake de opgravingen en het vergaren van kennis inzake hun verleden, sloeg dit sentiment later om. Dit ging gepaard met beschuldigingen dat Bingham en zijn team meer schade aanrichtten dan goed onderzoek deden en tevens artefacten via Bolivia het land probeerden uit te smokkelen. De situatie werd er niet beter op toen de lokale pers erbij betrokken werd en negatief berichtte over de opgravingen. Verder wilden landeigenaren huur in rekening brengen aan de teams die archeologisch onderzoek deden.

Het World Monuments Fund heeft Machu Picchu in 2008 op de Watch List geplaatst als een van de 100 meest bedreigde historische locaties. Dit komt voornamelijk door de enorme toestroom en impact van toeristen, ongecontroleerde groei in Aguas Callientes, een slecht aangelegde tramlijn die bedoeld was om toegang te vergemakkelijken, maar schade dan goed deed. Ook is er een brug aangelegd over de Vilcanota rivier. De verwachting is dat dit een grotere toestroom van toeristen teweeg gaat brengen wat vervolgens nog meer schade gaat aanrichten. 

Machu Picchu

Na een lange treinreis van ongeveer 3.5 uur was ik eindelijk aangekomen in Aguas Callientes. Daar zou dan eindelijk een lang gekoesterede wens beginnen: een bezoek aan Machu Picchu. Eerst even de bushalte opzoeken en vandaaruit word je met kleine busjes naar boven gebracht. Het ritje duurt ongeveer 30 minuten. Je kunt ook lopen. De hike duurt ongeveer tussen de 1.5 en 3 uur.

Machu Picchu ligt op 2.430 meter hoogte en ongeveer 80 kilometer ten Noord-Westen van Cusco in de Urubamba provincie. Machu Picchu ligt dus lager dan Cusco zelf! De meeste archeologen gaan ervanuit dat Machu Picchu gebouwd was als een landgoed voor de Inca-keizer Pachcuti (1438 – 1472).

De Inca’s bouwden het landgoed rond 1450, maar verlieten het ongeveer 100 jaar later ten tijde van de Spaanse verovering. Machu Picchu was bekend onder de locale bevolking, maar onbekend voor de buitenwereld, tot aan de ontdekking in 1911 door de Amerikaanse historicus Hiram Bingham. Sinds de ontdekking is Machu Picchu uitgegroeid tot een belangrijke toeristische trekpleister. Een groot aantal van de gebouwen aan de buitenrand van het complex zijn gerestaureerd om de bezoekers een goed beeld te kunnen geven van hoe de structuren er vroeger uitgezien hebben. Rond 1976 was ongeveer 30% van het complex gerestaureerd en de restauratiewerkzaamheden worden momenteel nog steeds voortgezet.

Aangezien de locatie niet bekend was bij de Spanjaarden tijdens hun veroveringstochten, heeft de locatie enorme historische waarden omdat het gehele complex in zijn oorspronkelijke staat is gebleven. In 1983 werd Machu Picchu op de Unesco Werelderfgoed-lijst geplaatst. Dit nadat het in 1981 al op het lokale Peruviaanse equivalent geplaatst was.

Machu Picchu is gebouwd in de klassieke Inca-stijl met muren opgetrokken uit gepolijste stenen. De 3 hoofdstructuren / bouwwerken zijn the Inti Watana, de Tempel van de Zon en de Kamer met de 3 Ramen. De bouwwerken liggen in het gebied wat onder de archeologen bekend staat als het Heilige District van Machu Picchu.

Machu Picchu is erg kwetsbaar. Natuurverschijnselen zoals aardbevingen en water(overlast) als gevolg van bij voorbeeld zeer zware regenval, kunnen grote schade aanrichten. Daarnaast heeft Machu Picchu ook veel te leiden onder de enorme toestroom van toeristen. Conservatie van de site is iets wat de mensen dagelijks bezighoudt. Zo werd ons verteld dat er een aantal jaren geleden op het middenterrein een helikopter geland is met aan boord de Spaanse koningin. Zij werd met de helikopter ingevlogen omdat ze niet met de gewone bus of een prive bus naar boven wilde. Blijkbaar heeft de helikoperlanding dusdanige schade aangericht dat helikopterlandingen daarna meteen volledig verboden werden.

Perurail

Vanuit Cusco kun je op 2 manieren Machu Picchu bereiken: per trein of per bus/taxi/te voet. De treinreis gaat direct van Poroy naar Aguas Callientes. Het alternatief is om per bus van Cusco naar Santa Maria te reizen. Vanuit Santa Maria, kun je per taxi doorreizen naar La Hydroelectrica en vanuit La Hydroelectrica is het 2 uur lopen naar Aguas Callientes. Blijkbaar is het ook per trein te bereiken vanuit La Hydroelectrica, maar dat heb ik niet gezien. Ik heb het vermoeden dat er ook wegen moeten liggen aan de andere kant van de berg aangezien het me anders onmogelijk lijkt om een kleine stad als Aguas Callientes continue van allerlei zaken te voorzien zoals voedsel en medische zorg.

Ondanks dat er nog steeds een spoorweg door de stad Cusco loopt, wordt dit deel van het traject niet meer gebruikt. De trein naar Machu Picchu vertrekt vanuit Poroy. Dit is een klein dorpje net buiten Cusco.

De route naar Machu Picchu loopt via Ollantaytambo naar Aguas Callientes over een zeer smal enkel spoor. Er zijn slechts beperkte delen waar het een dubbel spoor is en dat is puur zodat de treinen elkaar kunnen passeren. De treinreis duurt ongeveer 3,5 uur en de trein rijdt niet harder dan ongeveer 30 a 40km/h. Harder rijden is vaak niet mogelijk vanwege de kwaliteit en de smalle spoorbreedte van het spoor. Aguas Callientes is het eindstation en vandaaruit brengen kleine busjes je naar de ruïnes. Vroeger liep de spoorlijn nog door voorbij Aguas Callientes maar dat is grotendeels verwoest door overstromingen.

Tijdens de reis moet er een aanzienlijk hoogteverschil overbrugd worden. Dit wordt gedaan door middel van zig-zag’en. Vanuit Cusco naar Machu Picchu daalt de trein en terug gaat de trein omhoog. De trein rijdt rechtdoor over een wissel. Wanneer de wissel gepasseerd is, zet er iemand handmatig de wissel om en gaat de trein achteruit terug en vervolgens naar beneden tot de volgende wissel. Wanneer deze gepasseerd is, zet iemand deze wissel om en gaat de trein vooruit verder naar beneden. Zo zijn er 5 zig-zag’s die helpen om een aanzienlijk hoogteverschil te overbruggen. Hiken langs het spoor is officieel verboden, maar soms vraag je je toch af hoe mensen sommige van de erg afgelegen huizen langs het traject bereiken.

Het grappige is dat als je een kaartje koopt je meteen een stoel en wagon toegewezen krijgt. Verder is het niet toegestaan om je op het perron te begeven tot vlak voor de trein vertrekt. Iedereen dient netjes te wachten in de stationshal. Per wagon heb je 2 conducteurs. Zij voorzien je niet alleen van eten en drinken, maar verkopen ook offciële souveniers inclusief Peru Rail souveniers. De hele crew houdt zelfs complete werkbesprekingen op het perron voor de trein vertrekt, waarbij ook ieders outfit geïnspecteerd wordt. Het deed me een beetje denken aan de crews die je normaal op lange vluchten ziet.

De wagons en treinstellen zijn zeer comfortabel met goede stoelen en erg licht omdat er veel grote ramen gebruikt zijn. Delen van het dak van de wagons bestaan ook uit ramen. Als gevolg hiervan heb je vaak een goed uitzicht, ook wanneer de trein langs hoge, steile bergwanden rijdt.

Verschillende treinen hebben ook een eerste klasse (first class). Een opmerkelijk detail is dat deze first class wagons zijn ontworpen door James Park & Associates. Dit is tevens het bedrijf dat de First Class cabins voor Singapore Airlines ontworpen heeft.

Poroy 

Aguas Callientes

Puka Pukara

De naam Puka Pukara is afkomstig van de rode kleur die de rotsen afgeven tijdens de zonsondergang. Op deze locatie vind je de ruïnes van een militair fort wat bestaat uit muren, terrassen en trappen wat onderdeel uitmaakte van de verdedigingswerken van Cusco en het Inca-rijk.

Ongeveer 7 kilometer ten Noorden van Cusco op de weg naar Pisac liggen de ruïnes op hoog plateau, vanwaar je een heel mooi uitzicht hebt over de Cusco-vallei en Tambo Machay. Men vermoedt dat precies vanwege dit uitzicht het fort op deze locatie gebouwd is aangezien dat goed van pas kwam voor de verdediging van Cusco en belangrijke delen van het Inca-rijk.

Net zoals geldt voor vele andere Inca ruïnes, is er niet veel bekend over Puka Pukara, maar men vermoedt dat het gebouwd is gedurende de heerschappij van Pachacutec. Aangezien hij de negende heerser van het Inca-rijk is, kan het gezegd worden dat het een van de latere bouwwerken is. De stenen die gebruikt zijn voor de bouw zijn erg onregelmatig. De muren zijn ook onregelmatig gebouwd. Ze zijn functioneel, maar missen de mooie structuren en architectuur die men in andere Inca-bouwwerken terug ziet. Dit zou erop kunnen duiden dat het bouwwerk erg gehaast is opgetrokken om de verdedigingslinie te versterken. Het zou kunnen dat de stenen die gebruikt zijn voor de bouw, die nu grijs van kleur zijn, vroeger rood waren door het hoge ijzergehalte in de kalksteen die gebruikt werd voor de bouw van de muren. De rode kleur van de muren leidde ook tot de naam: het rode fort.

Er is enige discussie over wat de daadwerkelijke functie van Puka Pukara was. Zoals eerder gezegd, had het in ieder geval deels een militaire functie. Echter aangezien het ligt aan een van de hoofdwegen die gebruikt werden als handelsroute, werd het vermoedelijk ook gebruikt als controlepost om verdachtuitziende reizigers eruit te pikken en hen te verhinderen verder te reizen. Dit in de hoop bescherming te bieden aan de stad. Een andere theorie is dat het een rustplaats was voor jagers, reizigers en edellieden. Deze theorie is voornamelijk gebaseerd op de luxe baden, kanalen, pleinen, fonteinen en kamers die men op deze locatie gevonden heeft.

Vele toeristen bezoeken de ruïnes van Puka Pukara, vanwege het adembenemende uitzicht en het feit dat je de kleuren/tinten van de muren ziet veranderen tijdens zonsondergang.

Enkele foto's van Puka Pukara.